1. Αγαπητοί μου αδελφοί, λεγόμαστε «χριστιανοί», επειδή βαπτιστήκαμε στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του αληθινού Θεού μας. Σαν βαπτισμένοι δε χριστιανοί που είμαστε, πρέπει να ζούμε όχι με κακίες και με αμαρτωλά πάθη, αλλά πράττοντας το θέλημα του Χριστού, γιατί ο απόστολος Παύλος μας είπε ότι «όσοι βαπτιστήκαμε στον Χριστό, πρέπει να φορέσουμε τον Χριστό»!
«Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε», μας λέγει (Γαλ. 3,27)! Με το βάπτισμά μας, αδελφοί, δώσαμε όρκο ότι θα συνταχθούμε με τον Χριστό και θα αποταχτούμε τον καταραμένο τον διάβολο και όλα τα έργα του. Πρέπει λοιπόν, σαν χριστιανοί, να το προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε να τηρούμε τις εντολές του Χριστού. Αν δεν τηρούμε τις εντολές του Χριστού, δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε δικοί Του και δεν θα έχουμε λοιπόν θέση στην βασιλεία Του.
2. Αυτό, χριστιανοί μου, που δείχνει τον σωστό χριστιανό είναι το να θέλει αυτός και να προσπαθεί στην ζωή του να πράττει ο,τι θέλει ο Χριστός. Να ταυτίσει δηλαδή το θέλημά του με το θέλημα του Θεού. Αυτός ο χριστιανός, αν το προσπαθεί αυτό, θα έχει «νούν Χριστού», που λέγει ο Απόστολος (Α´ Κορ. 2,16) και γι᾽ αυτόν τον χριστιανό θε πεί ο Θεός αυτό που είπε για τον Δαβίδ τον βασιλέα, «βρήκα άνθρωπο κατά την καρδιά μου» (Πραξ. 13,22). Γιατί ο Δαβίδ δεν λησμονούσε ποτέ τις εντολές του Θεού. «Τας εντολάς Σου ουκ επελαθόμην», έλεγε (Ψαλμ. 118,176). Για να τηρούμε και εμείς τις εντολές του Χριστού πρέπει να αποκτήσουμε μια τέτοια καρδιά που να θέλει αυτό που θέλει ο Χριστός· και θα γίνει έτσι η καρδιά μας καρδιά Χριστού. Αυτό, αγαπητοί μου, θα το πετύχουμε αν αγαπήσουμε θερμά και δυνατά τον Ιησού Χριστό, τον Θεό μας. Όλα επιτυγχάνονται και κατορθώνονται με την αγάπη του Χριστού. Καρδιά που αγαπάει τον Χριστό νοιώθει σαν κόλαση το να κάνει κάτι που είναι ενάντιο στο θέλημα του Χριστού. Όσο και αν είναι ηδονική ή συμφεροντολογική μία αμαρτωλή πράξη, ο αληθινός χριστιανός θα πεί: «Δεν θα την κάνω, γιατί δεν το θέλει ο Χριστός αυτό»!
3. Για να αγαπήσουμε έτσι τον Ιησού Χριστό, αδελφοί, ώστε να πράττουμε πάντοτε με την καρδιά μας το θέλημά Του, πρέπει, κατά πρώτον, να το ζητάμε πολύ στην προσευχή μας σ᾽ Αυτόν και θα μας το δώσει, αν συνεχώς το ζητάμε. Με απλότητα και παιδικότητα να λέμε: «Χριστέ μου, κάνε με να Σε αγαπώ, να Σε αγαπώ πολύ»! Και ατενίζοντας στην εικόνα της Παναγίας μας να λέμε και σ᾽ Αυτήν: «Παναγία μου, τον Χριστό, που έχεις στην αγκαλιά Σου, δώσέ μου Τον στην καρδιά μου»! Και με την αγάπη του Χριστού στην καρδιά, αδελφοί, θα νοιώθουμε παράδεισο και μια γλυκιά ευτυχία μέσα μας. Αυτό θα είναι από την θεία Χάρη που μας ήλθε και τότε θα πράττουμε πολύ εύκολα και χαρωπά όλα τα προστάγματά του Χριστού και θα θέλουμε μάλιστα και να κακοπάθουμε γι᾽ Αυτόν.
4. Πέρα όμως από την προσευχή, για να αποκτήσουμε την αγάπη του Χριστού στην καρδιά μας, πρέπει μόνοι μας να κάνουμε σκέψεις ευσεβείς για το πόσο μας αγάπησε ο Ιησούς Χριστός. Είναι απέραντη, χριστιανοί μου, και δεν έχει τέλος η αγάπη του Ιησού Χριστού σε μας, στο ανθρώπινο γένος μας. Ακούστε: Με την αμαρτία των πρωτοπλάστων πέσαμε σε μεγάλο λάκκο. Και για να βγούμε από αυτόν τον τον λάκκο του κακού, ο Ιησούς Χριστός, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, σαρκώθηκε στην Κοιλιά της Παναγίας μας, έγινε πραγματικά άνθρωπος, χωρίς όμως να παύσει να είναι Θεός, και ήλθε εδώ κάτω στην γη μας, στην μιζέρια μας. Και τι δεν έκανε ο Χριστός εδώ κάτω στην γη που ήρθε, για να μας ξαναπάει στην πρώτη ευτυχισμένη κατάσταση που ήμασταν, προτού να αμαρτήσουμε. Τα πάντα έκανε για να μας ανεβάσει μέχρι τον ουρανό. «Ουκ απέστη πάντα ποιων, έως ημάς εις τον ουρανόν ανήγαγε»!, λέγει ο ιερέας σε μια ευχή της θείας Λειτουργίας. Αλλά το πιο μεγάλο και παράδοξο απ᾽ όλα είναι το ότι ο σαρκωθείς Κύριος ημών Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε και για μας. Έπαθε τον πιο οδυνηρό και υποτιμωτικό θάνατο, τον σταυρικό θάνατο.
Και το ακόμη πιο παράδοξο είναι ότι και μετά την ανάστασή Του ο Χριστός δεν εξήλειψε από το Σώμα Του τις πληγές από τον σταυρικό Του θάνατο, αλλά τις διατήρησε για πάντα, για υπόμνηση της αγάπης Του προς τον άνθρωπο. Γι᾽ αυτό και πάντα πρέπει να σκεπτόμαστε τον σταυρικό θάνατο του Ιησού Χριστού μας, γιατί γι᾽ αυτό, ξαναλέμε, για συνεχή ανάμνηση του πάθους Του για μας, διατήρησε τις πληγές στο Σώμα Του και μετά την ανάστασή Του. Ο Χριστός, αδελφοί μου, με τον θάνατό Του και την ανάστασή Του, μας λύτρωσε από την τυραννία της αμαρτίας. Και περισσότερο ακόμη, με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Χριστός μας ίδρυσε την Εκκλησία Του για μας και έδωσε σ᾽ αυτήν τα ιερά Μυστήρια, και μάλιστα το κύριο Μυστήριο, την Θεία Ευχαριστία, την Θεία Λειτουργία που λέγομε. Στην θεία Λειτουργία λαμβάνουμε το άγιο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Χριστού, και ενωνόμαστε με τον Χριστό, γι᾽ αυτό την πράξη αυτή την λέμε «Κοινωνία», «θεία Κοινωνία». Κοινωνία, ένωση με τον Χριστό! Αλλά δεν ενώνεται ο Χριστός μαζί μας, αν η καρδιά μας είναι ακάθαρτη με τα αμαρτωλά πάθη. Γι᾽ αυτό και ο Χριστός έδωσε στην Εκκλησία Του και το μυστήριο της Μετανοίας, της εξομολογήσεως των αμαρτιών μας, όπου ο αμαρτωλός – και ποιος δεν είναι αμαρτωλός; – εξολομολογείται με ταπείνωση στον ιερέα πνευματικό τις αμαρτίες του και συγχωρούνται όλες, όσο πολλές και μεγάλες και αν είναι αυτές.
Έτσι, με την εξομολόγησή του χριστιανού, καθαρίζεται η καρδιά του και γεύεται γλυκύτερα την σχέση του με τον Ιησού Χριστό και κατανοεί όλο και περισσότερο το μυστήριο της θεολογίας Του. Και το περισσότερο ακόμη, χριστιανοί μου, ο Χριστός για μας τους πιστεύοντας σ᾽ Αυτόν χάρισε την αιώνια βασιλεία Του, που οι ομορφιές της και απολαύσεις της δεν μπορεί να περιγραφούν, παρά μόνο γεύονται και απολαμβάνονται. Όταν, αδελφοί, θα σκεπτόμαστε όλα αυτά, τα μεγάλα αγαθά και τις πολλές δωρεές, που έδωσε ο Ιησούς Χριστός σε μας, θα Τον αγαπάμε περισσότερο και τότε με περισσότερη προθυμία θα τηρούμε τις άγιες εντολές Του, όπως αρμόζει σε χριστιανούς. Ας μας δώσει ο Χριστός την Χάρη Του να τον αγαπήσουμε και να είμαστε αιώνια μαζί Του, ΑΜΗΝ.
Με πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως
Ιερεμίας
Τα σχόλια είναι κλειστά.