Η βομβιστική επίθεση εναντίον του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου και οι αντιδράσεις που ακολούθησαν από κορυφαία στελέχη του πολιτικού βίου της χώρας, σε συνδυασμό με τον ποταμό χυδαιότητας που κατέκλυσε το διαδίκτυο, αποτελούν απόδειξη ότι η πολιτική κατάσταση στην πατρίδα μας είναι εξόχως τραγική και δεν έχει πιάσει πάτο.
Η απελπιστική κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας, το ζοφερό μέλλον που διαγράφεται για τον τόπο, ο ανεύθυνος τρόπος με τον οποίο χρησιμοποίησαν την… τέχνη του λαϊκισμού και της πολιτικής απάτης τα κόμματα και οι πολιτικοί, σε συνδυασμό με την απουσία ουσιαστικού διαλόγου στην κοινωνία για τα προβλήματα και τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση, αποτελούν τις κύριες αιτίες του πολιτικού εκβαρβαρισμού σοβαρού κομματιού των πολιτικών προσωπικοτήτων που καταλαμβάνουν την πολιτική αλλά και της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτήν την κατάσταση εκμεταλλεύονται με τον πιο χυδαίο τρόπο πολιτικοί και με τις άφρονες δηλώσεις τους πυροδοτούν ένα νοσηρό κλίμα, το οποίο νεκρανασταίνει ακόμα και αιμοτοβαμμένες σκηνές της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας και κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσει την κοινωνία και τη χώρα. Αυτή η κατάσταση του παραλογισμού και της πολιτικής σχιζοφρένειας –εκτός του ότι μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις– είναι που δεν επιτρέπει την ψύχραιμη και διαφωτιστική συζήτηση στη βάση της κοινωνίας, ανάμεσα στους πολίτες, δύο κορυφαίων ζητημάτων: του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας και του αναγκαστικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων που οφείλει η Γερμανία στην πατρίδα μας.
Φυσικά ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και για το γεγονός ότι οι Έλληνες πολίτες δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει με το εξωτερικό χρέος και πώς πρέπει να το διαχειριστεί η Ελλάδα, δεν έχουν μόνο ο λαϊκιστές. Οι ευθύνες βαρύνουν το σύνολο του πολιτικού συστήματος, εκείνους που με τις πράξεις τους υπερχρέωσαν την Ελλάδα, εκείνους που δεν αντιτάχθηκαν στην υπερχρέωση, εκείνους που συνεχώς απαιτούσαν αυξήσεις και παροχές και εκείνους που δεν επέτρεψαν σε καμία κυβέρνηση να ακολουθήσει περιοριστικές πολιτικές και να κάνει βήματα ουσιαστικού εκσυγχρονισμού, που θα μας κρατούσαν μακριά από τον γκρεμό που βρισκόμαστε σήμερα. Γιατί πολλές φορές μπορείς να καταστρέψεις την πατρίδα πολύ… καλύτερα από την αντιπολίτευση απ’ ό,τι από την κυβέρνηση.
Άλλωστε οι μνήμες είναι νωπές και παρότι πολιτικά εκβαρβαρισμένοι, τη μνήμη μας τη διατηρούμε.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο το τεράστιο ζήτημα του εξωτερικού χρέους και τα αδιέξοδα που αυτό δημιουργεί να το χειρίζονται κάθε φορά δύο-τρία άτομα στου Μαξίμου, πότε υπογράφοντες το ένα και το άλλο μνημόνιο, πότε υποθηκεύοντας το σύνολο της εθνικής περιουσίας μας για 99 χρόνια και πότε παραδίδοντας στους Γερμανούς, τους Κινέζους –και δεν ξέρω εγώ σε ποιον άλλον– τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τους σιδηροδρόμους και τους οδικούς άξονες της Ελλάδας.
Και μια που αναφερθήκαμε στους Γερμανούς, ακριβώς αυτήν την κατάσταση εκμεταλλεύονται και κυρίως το εκρηκτικό μείγμα ανεύθυνου λαϊκισμού και βαθύτατου διχασμού που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και, αντί να είναι απολογούμενοι για την ανείπωτη καταστροφή που προκάλεσαν στην Ελλάδα την περίοδο της Κατοχής και για το γεγονός ότι δεν επέστρεψαν με τους αναλογούντες τόκους το αναγκαστικό δάνειο που είχαν πάρει από την πατρίδα μας (την πρώτη δόση του οποίου είχε καταβάλει ακόμα και ο Χίτλερ) μας κάνουν μαθήματα… νοικοκυροσύνης ακόμα και ηθικής.
Ποιοι, αυτοί που κατέστρεψαν την Ελλάδα, αυτοί που δεν επέστρεψαν το δάνειο που έλαβαν αναγκαστικά από την πατρίδα μας, αυτοί που διέφθειραν το πολιτικό μας σύστημα επί δεκαετίες, με τους γιους και τους απογόνους των δωσιλόγων που εγκατέστησαν στην καρδιά του πολιτικού μας συστήματος. Όμως όλα τα παραπάνω δεν αντιμετωπίζονται με ανευθυνότητα, λαϊκισμό, πολιτική βαρβαρότητα και βόμβες.
Αυτά τα δύο κορυφαία ζητήματα πρέπει να απασχολήσουν τους πολίτες, οι οποίοι πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες, απομονώνοντας άτομα που καταφανώς πάσχουν από πολιτική σχιζοφρένεια και αποτελούν τους φυσικούς συμμάχους των Γερμανών και όλων εκείνων που, ενώ χρωστούν στην Ελλάδα, τη δένουν χειροπόδαρα όχι μόνο για τον τρέχοντα, αλλά και για τον επόμενο αιώνα.
Τα πράγματα είναι απλά και η λύση τους κρύβεται μέσα σε μια λέξη που έχει μεγάλη, τεράστια δύναμη.
Είναι ο διάλογος ·ο διάλογος που πρέπει να αναπτυχθεί ανάμεσα στους πολίτες. Μόνον έτσι θα βρούμε τη λύση και θα απαλλαγούμε ταυτόχρονα από τα… δύο κακά της μοίρας μας: τους απογόνους των δωσιλόγων και τους λαϊκιστές, που είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και ο ένας θρέφει τον άλλον. Μόνον έτσι θα ξεκολλήσουμε από τον πάτο.
Το άρθρο γράφτηκε πριν από τον θάνατο του Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος πυροδότησε αλυσιδωτές αντιδράσεις, δίχασε την κοινωνία και προκάλεσε ποταμό ύβρεων, χυδαιολογίας και πολιτικής βαρβαρότητας, όχι απλά επιβεβαιώνοντας αλλά υπερακοντίζοντας τις επισημάνσεις του ανωτέρω άρθρου. Ναι, τελικά δεν πιάσαμε πάτο.
http://www.pontos-news.gr/blogger/savvas-kalenteridis
Τα σχόλια είναι κλειστά.