Βεροίας Παντελεήμων: Να μην δίδουμε σημασία στα σχόλια, στις ειρωνείες

Την Τρίτη 6 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων

λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα επί τη εορτή του Αποστόλου Θωμά Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κλειδίου.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο Θεός ημάς τούς αποστόλους εσχάτους απέδειξεν ως επιθα­να­τίους». Δέν είναι η μοναδική φορά κατά τήν οποία ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στή θέση τών απο­στό­λων μέσα στόν κόσμο. Δέν είναι η μοναδική φορά κατά τήν οποία περιγράφει τή μειονεκτική, γιά τά ανθρώπινα δεδομένα, θέση τους. Καί αυτό ακριβώς ακούσαμε καί σήμερα πού η Εκκλησία μας εορ­τάζει έναν απόστολο καί μαθητή τού Κυρίου μας, τόν απόστολο Θω­μά, τόν οποίο τιμά ιδιαιτέρως η ενορία σας.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗΟσία Σοφία της Κλεισούρας: «Θα καταστραφούν τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας»

Ο απόστολος Παύλος δέν φαίνε­ται όμως ούτε νά στεναχωρείται ούτε νά δυσανασχετεί γιά τή γνώ­μη πού έχουν οι άνθρωποι γι’ αυ­τόν καί τούς άλλους αποστόλους, ούτε φαίνεται νά απορεί γιατί ο Χριστός δέν δίδει μία θέση ανά­λογη μέ τό έργο καί τήν προσφορά τους στούς αποστόλους του. Καθένας από εμάς θά περίμενε νά βρισκόταν σέ περίοπτη θέση καί νά απολάμβαναν τόν σεβασμό καί τήν τιμή τών ανθρώπων. Καί όμως συμβαίνει τό αντίθετο, όπως ακούσαμε νά λέγει στό σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο πρωτο­κορυφαίος απόστολος.Οι απόστολοι θεωρούνται ανόη­τοι καί αδύναμοι, είναι πεινα­σμέ­νοι καί διψασμένοι, χλευάζονται καί περιγελώνται από τούς αν­θρώ­πους.

Γιατί συμβαίνουν όμως αυτά; Τήν απάντηση τήν έχει δώσει ο ίδιος ο Χριστός, καί γι’ αυτό δέν ανησυχεί ο απόστολος. Οι μαθητές τού Χριστού ζούν στόν κόσμο, αλλά δέν είναι «εκ τού κόσμου», δέν συμβαδίζουν μέ τόν κόσμο, μέ τό ψεύδος καί τήν κακία του, γι’ αυτό καί τούς μισεί ο κόσμος, προ­ει­δοποιεί ο Χριστός.

Υπομένουν καί υποφέρουν όλα αυτά τά οποία περιγράφει ο από­στολος Παύλος, γιατί ακολουθούν τόν Χριστό καί τίς εντολές του καί διαφέρουν από τόν κόσμο πού κινείται καί δρά μέ άλλες αρχές καί άλλες σκοπιμότητες.

Καί ακόμη υπομένουν όλα αυτά, διότι τά ίδια υπέστη καί ο Χριστός, ο οποίος είχε πεί στούς μαθητές του ότι «ουκ έστιν δούλος μείζων τού κυρίου αυτού», καί «ει εμέ εδίωξαν καί υμάς διώξουσιν, ει τόν λόγον μου ετήρησαν καί τόν υμέτερον τηρήσουσι». Τούς είχε πεί δηλαδή ότι, εφόσον είναι μα­θη­τές του, θά υποστούν καί αυτοί ό,τι υπέστη καί ο ίδιος.

Όλα αυτά θά αρκούσαν στόν πρω­τοκορυφαίο απόστολοΠαύλο, ώστε νά μήν αποθαρρύνεται καί νά μήν απογοητεύεται από τή στάση τών ανθρώπων απέναντί του καί απέναντι στούς άλλους αποστό­λους, αλλά καί νά καυχάται γιατί αξιώθηκε από τόν Θεό νά τόν επιλέξει καί νά τόν καλέσει ως απόστολό του, προκειμένου νά βαστάσει τό όνομα τού Χριστού «ενώπιον εθνών καί βασιλέων». Γνωρίζει όμως ότι υπάρχει καί ένας ακόμη λόγος γιά τόν οποίο οι απόστολοι αντιμετωπίζονται ως αδύναμοι καί ως ανόητοι από τούς ανθρώ­πους.

Άν οι άνθρωποι θεωρούσαν τούς αποστόλους σοφούς καί ισχυρούς, τότε θά νόμιζαν ότι όσα θαυμαστά επιτελούσαν κηρύττοντας τό ευ­αγ­γέλιο τού Χριστού είναι επι­τεύγ­ματα τής σοφίας καί τής δυνά­μεώς τους καί δέν θά πίστευ­αν στόν Χριστό. Τώρα όμως πού τούς θεωρούν «μωρούς» καί αδύ­ναμους, αποδεικνύεται η αλήθεια τού λόγου τού Κυρίου πρός τόν από­στολο Παύλο, όταν εκείνος τόν παρακάλεσε τρείς φορές νά θερα­πεύσει τήν ασθένειά του, ώστε νά μήν είναι εμπόδιο στή δια­κονία τού ευαγγελίου: «Αρκεί σοι η χά­ρις μου· η γάρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».

Μέ αυτή τή χάρη τού Χριστού, η οποία έδιωξε κάθε αμφιβολία του πρίν νά δεί καί νά ψηλαφίσει τόν αναστημένο διδάσκαλό του, κήρυ­ξε καί ο απόστολος Θωμάς τό ευ­αγγέλιο τού Χριστού σέ πολλά μέ­ρη καί κάτω από εξαιρετικά δύ­σκολες συνθήκες, αδιαφορώντας γιά τίς αμφισβητήσεις καί τίς προσ­βολές τών ανθρώπων, αλλά καί γιά τά εμπόδια καί τά προβλήματα πού συναντούσε. Θέλοντας νά κάνει πράξη τήν εντολή τού Χρι­στού «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά έθνη», έφθασε μέχρι τήν Ινδία καί εκεί αξιώθηκε όχι μόνο νά κηρύξει αλλά καί νά μαρτυ­ρήσει γιά τήν πίστη καί τήν αγάπη τού Χριστού.

Εορτάζοντας, λοιπόν, σήμερα καί εμείς τή μνήμη του, άς προσπα­θήσουμε νά ακολουθήσουμε τό πα­ρά­δειγμά του, δίδοντας τή μαρτυρία τού Ιησού Χριστού μέ τόν λόγο μας αλλά κυρίως μέ τή ζωή μας. Άς μήν απογοητευόμεθα καί άς μήν υποχωρούμε εξαιτίας όσων μπορεί νά μάς κάνουν οι άν­θρωποι ή νά λένε γιά μάς, επειδή πιστεύουμε στόν Χριστό καί ζούμε ως πιστά τέκνα τής Εκκλησίας μας. Άς μήν δίδουμε σημασία στά σχόλια, στίς ειρωνείες ή καί στίς αντιδράσεις τών ανθρώπων, καί άς συνεχίζουμε τήν πορεία μας, αρκεί νά είμεθα βέβαιοι ότι οι άνθρωποι μάς κακίζουν, επειδή τούς ενοχλεί καί τούς ελέγχει η ζωή μας πού είναι σύμφωνη μέ τό θέλημα τού Θεού, καί όχι επειδή τούς ενοχλούν οι αδυναμίες, οι μικρότητες καί τά πάθη μας μερι­κές φορές.

Άς διδαχθούμε καί αυτό από τόν απόστολο Θωμά, τήν ειλικρίνειά του, όταν είχε αμφιβολία, αλλά καί τή μετάνοιά του, όταν κατά­λαβε τό σφάλμα του, καί άς επα­ναλαμβάνουμε καί εμείς μέ τή ζωή μας τήν ομολογία του «ο Κύριός μου καί ο Θεός μου»