Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης Βεροίας, στην αρχή του συλλαλητηρίου απηύθυναν χαιρετισμό ο Αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας καθώς και οι Δήμαρχοι Βέροιας, Νάουσας και Αλεξάνδρειας.
Κεντρικός ομιλητής του συλλαλητηρίου ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος συγκλόνισε τα πλήθη με την εμπνευσμένη ομιλία του. Ακόμη μίλησε ο καθηγητής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης κ. Νικόλαος Κόιος.
Το παρών έδωσε και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος.
Σύμφωνα με τους υπευθύνους του συλλαλητηρίου ο αριθμός των συμμετεχόντων ξεπέρασε τις 5.000.
Στο τέλος διαβάστηκε και ενεκρίθη ομόφωνα δια βοής ψήφισμα.
Η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας :
Σας καλωσορίζω στην σημερινή συγκέντρωση όλους εσάς που ήρθατε εδώ στη Βέροια, στην ιστορική αυτή πόλη της ελληνικής Μακεδονίας μας με το λαμπρό παρελθόν και την υπερδισχιλιετή ιστορία.
Όλους εσάς που συγκεντρωθήκατε εδώ στην Πλατεία Ωρολογίου, λίγα μόλις μέτρα από το σημείο όπου διατηρείται μέχρι σήμερα το βήμα από το οποίο κήρυξε για πρώτη φορά το Ευαγγέλιο του Χριστού ο απόστολος Παύλος στην ελληνική Βεροια και στην ελληνική γλώσσα.
Σας καλωσορίζω όλους εσάς που δεν ανταποκριθήκατε απλώς στο κάλεσμα του Δήμου της Βεροίας και της Εκκλησίας, που εκφράζουν την αγωνία τους για την κατάληξη των διαπραγματεύσεων της χώρας μας με το γειτονικό κράτος των Σκοπίων σχετικά με το όνομά του, αλλά ακούσατε τη φωνή της καρδιάς σας, ακούσατε τη φωνή της πατρίδος μας, της Μακεδονίας μας, και ανταποκριθηκατε στο δικό της κάλεσμα, και ήρθατε εδώ για να ενώσoυμε τη φωνή μας μαζί με όλους όσους την ίδια ώρα σε άλλες πόλεις της Ελλάδος συγκεντρωθηκαν για να διαδηλώσουν για τον ίδιο σκοπό, ώστε να ακουσθεί ηχηρό το μήνυμά μας προς όσους διαπραγματεύονται με τη γειτονική χώρα ότι το όνομά μας, η ταυτότητά μας, η ιστορία μας δεν είναι διαπραγματεύσιμα.
Πολλά έχουν ακουσθεί τους τελευταίους μήνες για το συζητούμενο όνομα της γειτονικής χώρας των Σκοπίων και για τα συλλαλητήρια που οργανώθηκαν και οργανώνονται σήμερα σε 24 πόλεις της Ελλάδος. Κάποιοι απορούν και αμφισβητούν το δικαίωμά μας να υψώνουμε τη φωνη μας για να εκφράσουμε τη βούλησή μας να μην χαρίσουμε το όνομα μας, να μην χαρίσουμε το όνομα της Μακεδονίας μας σε κανεναν άλλο διεκδικητή.
Όμως κάνουν λάθος. Μπορεί να μην είναι δική μας υπόθεση η εξωτερική πολιτική της χώρας μας. Μπορεί να μην είναι δική μας υπόθεση η διαπραγμάτευση με το γειτονικό μας κράτος. Αλλά είναι δικό μας το όνομα της Μακεδονίας, είναι δική μας η ταυτότητα και ο πολιτισμός της, είναι δικοί μας κληρονομιά οι βασιλικοί τάφοι και το ανάκτορο του Φιλίππου στη Βεργίνα (στις Αιγές), είναι δική μας η σχολή του Αριστοτέλη στη Μίεζα, και κανείς δεν έχει δικαίωμα να διαπραγματεύεται για εμάς χωρίς εμάς. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να διαπραγματεύεται χωρις τη γνώμη αυτού του λαού για τον τοπο του.
Γι᾽ αυτό είμαστε σήμερα εδώ, για να διακηρύξουμε προς όσους δεν το έχουν κατανοήσει ακόμη ότι «αυτό που κερδήθηκε με αίμα δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιάς υπογραφής».
Και η Μακεδονία μας κερδήθηκε με αίμα, με το αίμα των πατέρων μας, όλων εκείνων που αγωνίσθηκαν και θυσιάσθηκαν από τη Νάουσα, τη Βεροια, την Αλεξάνδρεια, το Ρουμλούκι και τα χωριά του ηρωικού Βάλτου και από όλη την Ελλάδα, που αγωνίσθηκαν στο πλευρό των Ελλήνων Μακεδόνων, για να παραμείνει η Μακεδονία ελληνική και να μην εκσλαβισθεί.
Είμαστε εδώ για να διαμαρτυρηθούμε για τη χρήση του ονόματός μας, του ονόματος της Μακεδονίας μας, από τους βόρειους γείτονές μας που το καπηλεύονται.
Γιατί πως είναι δυνατόν να ονομαζονται Μακεδόνες; Πως είναι δυνατον να πάρουν με την υπογραφή μας το όνομα της Μακεδονίας μας, όταν οι ίδιοι ομολογούν ότι:
«Είμαστε Σλάβοι που ήρθαμε στην περιοχή τον 6ο αιώνα και δεν έχουμε σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο», όπως έλεγε ο πρώην πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Kiro Gligorov,
«Είναι απλά γελοία η σύνδεσή μας με τον Μέγα Αλέξανδρο», ομολογεί ο Miroslav Grčev, Δήμαρχος Σκοπίων.
«Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν ποτέ κομμάτι της ιστορίας μας. Έγινε τα τελευταία χρόνια», ομολογεί και ο Petre Silegov, Δήμαρχος Σκοπίων.
«Η αρχαία Μακεδονία δεν βρίσκεται εδώ αλλά νοτιότερα (στην Ελλάδα)», λέγει και ο Ljubco Georgievski, πρώην πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ.
«Είμαστε Σλάβοι και μιλούμε τη σλαβική γλώσσα», δήλωσε η Ljubica Acevska, πρώην πρέσβυς της ΠΓΔΜ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και
«Προσπαθούμε να μετατρέψουμε ένα σλαβικό έθνος σε ελληνικό», παραδέχεται ο Toni Deskoski, καθηγητής του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο των Σκοπίων.
Πως, λοιπόν, είναι δυνατόν να τους παραχωρήσουμε εμείς το όνομα «Μακεδονία», αφήνοντάς τους μάλιστα, όπως είπε πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, να επιλέξουν αυτοί τον προσδιορισμό που θα τον συνοδεύει ανάμεσα στο Νέα, Άνω και Βόρεια Μακεδονία, με τα οποία ήδη η ελληνική πλευρά συμφωνεί;
Όμως αν αυτοί πάρουν το όνομά μας και ονομασθούν Μακεδονία και Μακεδόνες, εμείς τι θα είμαστε;
Γιατί ακόμη και αν πάρουν ένα σύνθετο όνομα που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, πως θα ονομάζονται οι κάτοικοί της; Πως θα ονομάζεται η γλώσσα της;
Είναι, λοιπόν, δυνατόν να μην αντιδρούμε στις διαφαινόμενες αυτές εξελίξεις;
Ασφαλώς, και δεν ασκούμε εμείς την εξωτερική πολιτική της χώρας μας, αλλά πως είναι δυνατόν να μην μιλούμε και να μην αντιδρούμε;
Πως είναι δυνατόν να μην έχει φωνη η Εκκλησία μας, που εκφράζει τη φωνή του λαού του Θεού, και μαλιστα όταν κάνουν πως δεν την ακούν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του;
Πως είναι δυνατόν να μην έχουμε δικαίωμα εμείς, τοπική αυτοδιοίκηση και Εκκλησία, για ένα τόσο καίριο θέμα, όταν έχει δικαίωμα να το κάνει για λιγότερο σημαντικά θέματα η κάθε οργάνωση και η κάθε συλλογικότητα;
Εμείς εκφράζουμε θαρραλέα την άποψή μας, γιατί είναι το δικό μας όνομα που παραχωρείται, και δεν υποχωρούν από τίποτε οι γείτονές μας, αν προσθέσουν ένα συνθετικό στο όνομα της Μακεδονίας, αν ονομασθούν δηλαδή Άνω ή Νέα Μακεδονία, γιατί συνεχίζουν να καπηλεύονται το όνομα της Μακεδονίας μας και μάλιστα με την υπογραφή μας, αν συμφωνήσουμε, ενώ εμείς χάνουμε τα πάντα, χάνουμε το όνομα της Μακεδονίας μας.
Διαπραγματευόμαστε ως χώρα τοσους μήνες. Αλλά με ποιους διαπραγματευόμαστε; Με κάποιους που ειχαν ελληνική ταυτότητα και την αρνήθηκαν, όπως ομολογούν οι ίδιοι, και πρόδωσαν την Ελλάδα και έγιναν «γενίτσαροι», περνώντας στην αλλη πλευρά για να διεκδικούν τώρα όχι μόνο το όνομα της Μακεδονίας αλλά και να ονειρεύονται μια ενιαία σλαβική Μακεδονία που θα φθάνει μέχρι το Αιγαίο.
Με αυτούς διαπραγματευόμαστε. Mε αυτούς που δεν θέλουν να αλλαξουν ούτε το όνομα της σχισματικής Εκκλησίας τους που μόνοι τους ονόμασαν «Μακεδονική Εκκλησία» και δεν αναγνωρίζεται από καμία άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία.
Με εκείνους που, ενώ ζητούν την Αυτοκεφαλία και την αναγνώριση από το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, τολμούν να επαναλαμβάνουν όλη την ανυπόστατη ιστορικά προπαγανδα ότι «ο Χριστός έστειλε τον απόστολο Παύλο σε αυτή τη Μακεδονική γη», δηλαδή στα Σκόπια, «για να κηρύξει το Ευαγγέλιο, και δεχτήκαμε», λένε, «το Ευαγγέλιο από τον απόστολο Παύλο! Αυτό είναι το πρωτο δένδρο της Μακεδονικής Εκκλησίας στα Βαλκάνια και η πρώτη Εκκλησία στην Ευρώπη».
Στα Σκόπια κήρυξε ο απόστολος Παύλος ή στους Φιλίππους, τη Θεσσαλονίκη και εδώ τη Βέροια; Στη σλαβική γλώσσα μίλησε ή στην ελληνική; Ή μήπως σλαβικά μιλούσε ο Μακεδόνας που είδε ο απόστολος Παύλος σε όραμα στην Τρωάδα και τον καλεσε λέγοντας: «Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν». Και σε ποια γλώσσα έγραψε ο απόστολος Παύλος τις επιστολές του προς τους Θεσσαλονικείς και τους Φιλιππησίους; Δεν τις έγραψε στα ελληνικά; Τότε ποιοί είναι αυτοί που συντηρούν ψεύτικους μύθους; Εμείς ή εκείνοι που ισχυρίζονται και μάλιστα διά στόματος επισκόπου της αυτοαποκαλούμενης «Μακεδονικής Εκκλησίας» ότι οι Έλληνες «άλλαξαν το όνομα Solun και το έκαναν Θεσσαλονίκη και τώρα θέλουν ολόκληρη τη μακεδονική γη μας να αλλάξει όνομα και να αποκτήσει προσθήκη». Ξεχνούν όμως ότι, όταν έγραφε ο απόστολος Παύλος τις επιστολές του προς τους Θεσσαλονικείς, εκείνοι ήταν στην αφάνεια και βρισκόταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή στην οποία κατοικούν σήμερα. Βρισκόταν στη βορειανατολικη Ευρώπη, και μόνο αιώνες αργότερα, όταν ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη Βαλκανική, εισήλθαν στο προσκήνιο της ιστορίας και απέκτησαν αλφάβητο χάρη στους Έλληνες, Θεσσαλονικείς αδελφούς, τους αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, τους Μακεδόνες. Γι᾽ αυτό και θα πρέπει να αισθάνονται ευγνωμοσύνη για τους δύο Ελληνες Μακεδόνες αγίους που τους έβγαλαν από το ψηλαφητό σκοτάδι στο οποίο ζούσαν. Αλλά αυτό είναι, δυστυχώς, το επίπεδό τους.
Είναι, λοιπόν, αυτοί συνομιλητές με τους οποίους μπορούμε να διαπραγματευόμαστε σοβαρά και να ελπίζουμε ότι δεν θα ξαναλλάξουν το Σύνταγμά τους και δεν θα εγείρουν και πάλι τις γνωστές αλυτρωτικές επιδιώξεις τους εις βάρος της Μακεδονίας μας;
Όταν τώρα, που έχουν ανάγκη να συμφωνήσουμε, προκειμένου να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαική Ένωση, για να διατηρηθούν ως κράτος, τολμούν να μας κατηγορούν για δήθεν ολοκαύτωμα των αδελφών τους, για το οποίο είναι δηθεν υπαίτιοι οι Έλληνες και για σφαγες δήθεν Μακεδόνων, για τις οποίες ζητούν αποζημιώσεις, τι θα συμβεί όταν θα έχουν αυτό που διακαώς επιθυμούν, το όνομα δηλαδή της Μακεδονίας, και μάλιστα με την υπογραφη μας. Και όταν θα είμαστε εμείς επαρχία με το όνομα Μακεδονία και εκείνοι κράτος, τότε τι θα λέμε και τι θα μπορούμε να κάνουμε;
Και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι γείτονές μας δείχνουν αυτήν την επιμονή και την εμμονή στα ιδεολογηματα που τεχνηέντως καλλιέργησαν επί δεκαετίες εις βάρος μας, αλλά δυστυχώς βρίσκονται και Έλληνες που υποστηρίζουν ανάλογες απόψεις και καθυβρίζουν όσους είναι αντίθετοι στο ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας μας, όπως συνέβη προ ημερών με τον συμπολίτη μας από την Αλεξάνδρεια, που είναι συμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού της χώρας μας.
Πως μπορεί ένας ανιστόρητος να κατηγορεί με τόσο προσβλητικό τροπο τους συμπολίτες του, λέγοντας ότι η περιοχή της Αλεξάνδρειας δεν έχει σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο και ότι η σχέση της με τον Μακεδόνα στρατηλάτη είναι ένας μύθος.
Ναί, μπορεί να ήταν βάλτος η περιοχη, αλλά σε αυτόν τον βάλτο πολέμησε ο Ελληνισμός, πολέμησαν οι Μακεδόνες, οι Μακεδονομάχοι, όσοι είχαν ελληνική συνείδηση, έστω και αν μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα ή τη βλάχικη, για να ελευθερώσουν τη Μακεδονία και από τους Τούρκους και από τους Βουλγάρους και τους συνεργάτες τους. Και πολεμούσαν, γιατί είχαν απόλυτη συνείδηση και συναίσθηση της ελληνικότητάς τους. Γιατί με αυτή την ιστορία του τόπου τους, που ο κ. Καρανίκας χαρακτηρίζει μύθο, μεγάλωσαν και κρατήθηκαν Έλληνες. Γιατί δεν είναι μύθος η παρουσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Μακεδόνων ούτε στην Ημαθία, ούτε στη Βεργίνα, εκεί όπου βρίσκονται οι βασιλικοί τάφοι και τα ανάκτορα των Μακεδόνων, αδιάψευστοι μάρτυρες της ελληνικότητας των Μακεδόνων, ούτε στη Μίεζα, όπου βρίσκεται η σχολή του Αριστοτέλη, όπου μαθήτευσε ο Μέγας Αλέξανδρος, ούτε βεβαίως στην Πέλλα και το Δίο.
Και εάν όλα αυτά τα αγνοεί ο κ. Καρανίκας, τότε είναι ανιστόρητος και κακώς πληρώνεται από το ελληνικό κρατος ως σύμβουλος του πρωθυπουργού για να καθυβρίζει και να προσβάλλει τους συμπολίτες του. Εάν πάλι δεν τα αγνοεί, αλλά σκοπιμα διατυπώνει αυτές τις απόψεις, διαστρεβλώνοντας την ιστορία, τότε είναι κυριολεκτικά επικίνδυνος για τα εθνικά μας συμφέροντα και δεν μπορεί να είναι σύμβουλος του πρωθυπουργού της χώρας μας.
Θέλουμε την ειρηνική συνύπαρξη με τους γείτονές μας, θέλουμε να μπούνε στο ΝΑΤΟ, θέλουμε να μπούνε στην Ευρωπαική Ένωση, αλλά η ειρηνική συνύπαρξη διασφαλίζεται μονο με τον αλληλοσεβασμό.
Με τους γείτονές μας θέλουμε να ζούμε ειρηνικά και αδελφωμένα. Ας βοηθήσουν, λοιπόν, και εκείνοι προς αυτή την κατεύθυνση. Ας διαλέξουν για τη χώρα τους ένα όνομα που να ταιριάζει με την πραγματική τους καταγωγή και ιστορία, διότι μονάχα έτσι θα ωφεληθούν μακροπρόθεσμα, διότι μονάχα έτσι θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν και για τον δικό τους λαό συνοχή και σταθερότητα.
Ας μην αυταπατώνται οι γείτονές μας. Όσο θα προσπαθούν να ζούν βασισμένοι επάνω σε ένα ψέμα, θα βρισκονται διαρκώς αντιμέτωποι με πεντε χιλιάδες αρχαίες ελληνικές επιτύμβιες πλάκες της Μακεδονίας μας, που θα τους γελοιοποιούν μπροστα στα μάτια της διεθνούς επιστημονικης κοινότητος.
Όσο θα κοπιάζουν να στηρίξουν την πονηριά και την ψευτιά μιάς αυθαίρετης επί Τίτο κρατικής παρθενογενεσης, θα σκοντάφτουν και θα ματώνουν επάνω στον αρχαιολογικό ογκόλιθο των ευρημάτων της Βεργίνας και του Δίου.
Όσο θα προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς του για την ψευδοκαταγωγή τους, θα τους διαψεύδει σε κάθε βήμα, ο ίδιος ο πρόεδρός τους ο Γκλιγκόρωφ, λέγοντάς τους: «Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τη Μακεδονία. Εμείς είμαστε Σλάβοι».
Η ειρηνική, λοιπόν, συνύπαρξη με το γειτονικό κράτος μπορεί να βασισθεί μονο στην αλήθεια της ιστορίας. Και το όνομα της Μακεδονίας που διεκδικούν και έχουν σφετερισθεί τις τελευταίες δεκαετίες δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια της ιστορίας.
Κατά συνέπεια δεν παραχωρούν τιποτε, αν θα δεχθούν μία σύνθετη ονομασία. Αντίθετα εμείς, αν τους χαρίσουμε το όνομα, βάζουμε την υπογραφή μας και αναγνωρίζουμε διεθνή νομική υπόσταση σε ένα κρατος με το όνομα της Μακεδονίας μας, νομική υπόσταση που δεν είχε ποτέ ως πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία. Και ακόμη η υποχωρητικότητά μας δίνει στους γείτονές μας το μήνυμα ότι μπορούν να αυξήσουν τις απαιτήσεις τους έναντι της χώρας μας, και σε όσους τους υποστηρίζουν να αυξήσουν τις πιέσεις τους.
Ζητούμε, λοιπόν, για ακόμη μία φορα και δεν θα παύσουμε μέχρι το τελος να ζητούμε, να ακουσθεί η φωνή μας, να ακουσθεί η φωνή του λαού, της Εκκλησίας, της τοπικής Αυτοδιοικήσεως. Δεν μπορούν να την αγνοούν με διάφορα προσχήματα και προφάσεις. Δεν μπορούν να ξεχνούν όσοι διαπραγματεύονται ότι για μας διαπραγματεύονται και έχουν τεράστια ευθύνη και απέναντι στον λαό που διατρανώνει και σήμερα τη βούλησή του. Έχουν τεράστια ευθύνη απέναντι στην πατρίδα και την ιστορία, απέναντι στο μέλλον αυτού του τόπου και των παιδιών μας.
Και ακόμη δεν είναι δυνατόν το γειτονικό κράτος των Σκοπίων να προετοιμάζει δημοψήφισμα προκειμενου να εγκρίνει ο λαός το όνομα στο οποίο θα καταλήξει η διαπραγμάτευση και στη χώρα μας η γνώμη του λαού να αγνοείται επιδεικτικά και υπεροπτικά.
Αν νομίζουν ότι ο λαός είναι με το μέρος τους για το θέμα της Μακεδονίας μας, δεν έχουν παρά να τον ρωτήσουν, δεν έχουν παρά να κανουν δημοψήφισμα.
Μέχρι τότε εμείς δεν θα παύσουμε να διακηρύττουμε με κάθε τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση την αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία της γειτονικής χώρας που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, γιατί Μακεδονία είναι το δικό μας όνομα, η δική μας ταυτότητα, η δική μας ιστορία και δεν την ξεπουλάμε ούτε την χαρίζουμε σε κανένα.
Μπορούν να ονομασθούν, αν θελουν, Δημοκρατία της Δαρδανίας. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν θα βρεθεί χέρι ελληνικό, μακεδονικό, που θα υπογράψει την καταδίκη και το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας.
Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική, αλλά και η Ελλάδα είναι Μακεδονική. Γι᾽ αυτό ζητούμε να μην πουλήσετε το όνομα της Μακεδονίας μας, τουτέστι την Ελλάδα μας.
ΨΗΦΙΣΜΑ
6ης Ιουνίου 2018
Σήμερα, την 6η Ιουνίου 2018, ο Ελληνικός Λαός, ο κατά το Σύνταγμα κυρίαρχος του κράτους και εντολέας της Βουλής και της Κυβέρνησης, συνελθών σε ταυτόχρονες Λαϊκές Συνελεύσεις στις πόλεις τής Ελληνικής Επικράτειας που αναφέρονται παρακάτω, για να αποφασίσει για τη θέση τού έθνους επάνω στο θέμα της εκχώρησης του ονόματος “Μακεδονία” στη γείτονα χώρα που το έχει υφαρπάσει και θέλει να το οικειοποιηθεί, καταπατώντας κάθε ιστορική και λογική τεκμηρίωση της πατρότητας και κυριότητας τού μεγάλου αυτού ονόματος,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΛΛΕΤΑΙ
προς την, κατά το Σύνταγμα, εντολοδόχο του Βουλή και Κυβέρνηση της Χώρας, να αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο αποδοχής της χρήσης τού, από αρχαιοτάτων χρόνων, Ελληνικού ονόματος “Μακεδονία” και κάθε παραγώγου του, καθώς το όνομα αυτό είναι ταυτόσημο με το όνομα “Ελλάς”.
Το όνομα αυτό, που αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο τής ταυτότητας τού Ελληνικού έθνους, αποτελεί ταυτόχρονα την ιερά κιβωτό και φορέα των ενδοξότερων σελίδων της παγκόσμιας ιστορίας.
Η σημερινή, εδώ στη Βέροια Λαϊκή Συνέλευση, δηλώνει αποφασισμένη, να το υπερασπισθεί μέχρις εσχάτων, κατά τον Ελληνικό τρόπο, με τον οποίο η Ελλάδα γράφει πάντοτε την ιστορία της.
Η μη συμμόρφωση των εντολοδόχων τού Λαού στην εντολή αυτή του Λαού, θα αποτελέσει κατάφωρη παραβίαση και αντιστροφή των ρόλων εντολέα και εντολοδόχου που ορίζει τη Δημοκρατία.
Ο Λαός δεν θα μείνει απαθής θεατής. Είναι αποφασισμένος να επιβάλλει την απόφαση του και την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας που, με το Σύνταγμα, ορίζει ρητά και ξεκάθαρα, ποιος είναι εντολέας και ποιος εντολοδόχος. Ποιος αποφασίζει και ποιος εκτελεί τις αποφάσεις.
Το ψήφισμα, εγκρίθηκε και ψηφίστηκε ομοφώνως από την Ανοικτή Λαϊκή Συνέλευση που έλαβε χώρα στην πόλη της Βεροίας, την 6η Ιουνίου 2018.
Η Οργανωτική Επιτροπή των Συλλαλητηρίων της 6ης Ιουνίου 2018
Τα σχόλια είναι κλειστά.