“ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ”
–Του Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου
Λέγαμε, αδελφοί μου χριστιανοί, στό προηγούμενο κήρυγμά μας περί τού Επισκόπου καί είπαμε ότι χωρίς τόν Επίσκοπο δέν νοείται Εκκλησία.
Καί άλλος πατήρ είπε ότι, «άν δέν είσαι μέ τόν Επίσκοπο, δέν είσαι μέ τήν Εκκλησία· καί άν δέν είσαι μέ τήν Εκκλησία, δέν είσαι μέ τόν Επίσκοπο» (Κυπριανός)! Γι’ αυτό καί χρειάζεται απόλυτος σεβασμός στόν Επίσκοπο, αφού τόσο μεγάλο καί υψηλό είναι τό αξίωμά του καί η θέση του στήν Εκκλησία.
Αλλά συμβαίνει καί παλαιότερα, αλλά καί στά νεώτερα χρόνια κυρίως νά εκφράζονται κληρικοί καί λαϊκοί μέ αυθάδη καί υβριστικό τρόπο κατά τών Επισκόπων καί νά χαλούν τήν παράδοσή μας αυτή. Αυτοί βλέπουν όλο λάθη στήν Εκκλησία μας καί επιτίθενται μέ μία αυθάδη γλώσσα εναντίον τών υπευθύνων της, τών Επισκόπων, μέ απρεπείς εκφράσεις. Προσωπικώς εγώ άκουσα θεολόγο, ιεροκήρυκα τάχα, νά λέγει τούς Επισκόπους «επισκοπίδια», ότι είναι γιά πέταμα δηλαδή. Καί όχι μόνο εναντίον τών Επισκόπων, αλλά καί εναντίον Αυτού τού Πατριάρχου εκφράζονται αυτοί υβριστικά καί γράφουν αυθαδέστατα εναντίον του.
Όχι έτσι, χριστιανοί μου, όχι έτσι! Βέβαια γίνονται ίσως καί κατ’ οικονομίαν παραβάσεις τών Ιερών Κανόνων. Σ’ αυτά δέν θά σιωπούμε, θά εκφράζουμε τήν διαφωνία μας, αλλά μέ ταπεινό καί ευγενή τρόπο καί μέ ευπρεπές λεξιλόγιο καί, γράφοντας σ’ αυτούς, τά κείμενά μας νά αποτελούν θεολογικά κείμενα. Σ’ αυτό εγώ έχω διαπράξει λάθη στό παρελθόν από άκριτο καί υπερήφανο ζηλωτισμό καί ζητώ συγγνώμη απ’ όσους εσκανδάλισα σ’ αυτό. Ευχαριστώ όμως τόν Θεό, διότι η Χάρη Του μέ εβοήθησε νά συνέλθω μέ τήν βοήθεια πνευματικών πατέρων καί μάλιστα τού αγίου πατρός Πορφυρίου.
Tέλος, αγαπητοί μου αδελφοί, ως συνέχεια τών επομένων, θέλω νά τελειώσω μέ μία περικοπή λόγου τού αγίου Πορφυρίου. Καί παρακαλώ άς μήν διαφωνήσουν οι αντιφρονούντες, γιατί είναι αμαρτία νά τά βάζουμε μέ άγιο. Τό εξέχον χαρακτηριστικό τού εκκλησιαστικού φρονήματος ήταν γιά τόν άγιο ο σεβασμός καί η υπακοή στούς Επισκόπους καί στήν επίσημη Εκκλησία. Ο όσιος Πορφύριος λοιπόν ενοχλείτο όταν έβλεπε όσα γράφονταν εναντίον τών ποιμένων τής Εκκλησίας. «Νά πονάμε γιά τήν Εκκλησία», έλεγε. Νά τήν αγαπάμε πολύ.
Νά μήν δεχόμεθα νά κατακρίνουν τούς αντιπροσώπους της. Στό Άγιο Όρος τό πνεύμα πού έμαθα ήταν ορθόδοξο, βαθύ, άγιο, σιωπηλό, χωρίς έριδες, χωρίς καυγάδες καί χωρίς κατακρίσεις. Νά μή πιστεύουμε τούς ιεροκατηγόρους. Καί μέ τά μάτια μας νά δούμε κάτι αρνητικό νά γίνεται από κάποιο ιερωμένο, νά μήν τό πιστεύουμε, ούτε νά τό σκεπτόμαστε, ούτε νά τό μεταφέρουμε. Τό ίδιο ισχύει καί γιά τά λαϊκά μέλη τής Εκκλησίας καί γιά κάθε άνθρωπο. Όλοι είμαστε Εκκλησία. Όσοι κατηγορούν τήν Εκκλησία καί τά λάθη τών εκπροσώπων της, μέ σκοπό δήθεν νά βοηθήσουν τήν διόρθωσή της, κάνουν μεγάλο λάθος. Αυτοί δέν αγαπούν τήν Εκκλησία, ούτε τόν Χριστό». Η Εκκλησία δέ τού Χριστού εν προκειμένω ταυτίζεται μέ αυτήν τού Οικουμενικού Πατριάρχου καί τών επικοινωνούντων μαζί του τοπικών Εκκλησιών.
Χριστιανοί μου, στό σημερινό ταπεινό μου κήρυγμα σάς είπα νά μή κατηγορείτε τούς ιερωμένους σας καί τούς Επισκόπους τής Εκκλησίας. Άν βλέπετε κάτι τό σκανδαλώδες, προσευχή γι’ αυτούς καί μή τό λέγετε στούς άλλους, γιατί γίνεστε αιτία μεγαλυτέρου σκανδαλισμού.
Αδελφοί μου χριστιανοί, νά αγαπάτε τήν Εκκλησία, τήν οικογένεια αυτή τού Θεού. Οι άνθρωποι σήμερα νιώθουν απομονωμένοι. «Πείτε μου, πού νά ακουμπήσω;», μού έγραφε κάποτε μία κοπέλλα. Οι άλλοι άνθρωποι είναι σπασμένα καλάμια. Άν καταφύγεις σ’ αυτούς γιά νά ακουμπήσεις, συντρίβεσαι. Οι άνθρωποι θέλουν συντροφικότητα καί δέν τήν βρίσκουν. Θέλουν μία ζεστή οικογένεια, θέλουν ανθρώπους, πέραν εννοώ από τούς ιδικούς τους ανθρώπους, γιά νά συναναστραφούν καί επικοινωνήσουν μαζί τους. Ποιά είναι η οικογένεια αυτή; Είναι η οικογένεια τών παιδιών τού Θεού, αυτή πού λέγεται «Εκκλησία». Νά πηγαίνετε στήν Εκκλησία καί νά τά λέτε μέ τόν παπά σας, νά συζητάτε μαζί του τά προβλήματά σας, τούς πόνους σας καί τούς διάφορους προβληματισμούς σας.
Νά πίνετε μαζί του καφέ καί σάς συμβουλεύω μόνο στήν Εκκλησία νά δίνετε εμπιστοσύνη, γιατί μόνο αυτή δέν προδίδει. Ξέρετε γιατί τά παιδιά σήμερα ζητάνε πολύ τίς καφετέριες καί ζητούν άλλους τόπους νά συναντηθούν μεταξύ τους; Γιατί η Εκκλησία δέν συγκεντρώνει τά παιδιά, γιά νά τούς κάνει τήν δική τους παρέα καί νά πούνε χαρωπά καί ευχάριστα τόν λόγο τής Εκκλησίας, όπως τόν θέλουν σήμερα τά παιδιά. Μόνο όταν μπούμε στήν Εκκλησία θά νιώθουμε ομορφιά, γλύκα καί χαρά. Όλο τόν κόσμο πρέπει νά τόν κάνουμε Εκκλησία, όλη τήν κτίση πρέπει νά εκκλησιάσουμε, γιά νά ακούγεται καί νά ζούμε πραγματικά τό «Δόξα εν υψίστοις Θεώ καί επί γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Η Παναγία μας νά σάς ευλογεί
Μέ πολλές ευχές,
Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
Τα σχόλια είναι κλειστά.