Ερμηνεύεται η Αποκάλυψη;

Στην  ίδια την Αποκάλυψη δεν μακαρίζεται ούτε αυτός που την ερμηνεύει ούτε αυτός που δεν μπορεί να την ερμηνεύσει, όπως φαίνεται στο   εξής χωρίο:

«μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους  της  προφητείας   και  τηρούντες  τα  εν   αυτή   γεγραμμένα•   ο γαρ καιρός εγγύς.» (Απ. α΄, 3).

Μήπως λοιπόν δεν     πρέπει να ανησυχεί κανείς, επειδή δεν μπορεί να εξηγήσει την Αποκάλυψη, και πρέπει να αρκείται σ’ αυτήν ταύ¬την την Αποκάλυψη; Αν χρειαζόταν μαζί με την Αποκάλυψη να γίνουν και εξηγήσεις, θα τις έκανε ο ίδιος ο Ιωάννης, ως πιο κατάλληλος, αν θεωρηθεί αυτονόητο ότι ο Ιωάννης κατενόησε την Αποκάλυψη περισσότερο από τους αναγνώστες της, μετά απ’ αυτόν.

Όμως ο Ιωάννης δεν έκανε εξήγηση της Αποκάλυψης, επειδή ασφαλώς δεν έπρεπε. Ο Α¬πόστολος Παύλος γράφει σχετικά με τις αποκαλύψεις, «Καυχάσθαι δη ου συμφέρει μοι ελεύσομαι γαρ εις οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου» (Β΄ Κορ. ιβ΄, 1) και παρακάτω, «ότι ηρπάγη εις τον πα¬ρά¬δει¬σον και ήκου¬σεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι.» (Β΄ Κορ. ιβ΄, 4).

Έτσι λοιπόν πρέπει να ενεργούν «οι επεγνοκότες την αλήθειαν.» (Α΄ Τιμ. δ΄, 3), όπως ενήργησε και ο Ιωάννης, ο οποίος δεν διέκρινε τον εαυτό του από τους άλλους, αλλά γράφει «Εγώ Ιωάννης, ο αδελφός υμών και συγκοινωνός εν τη θλίψει και βασιλεία και  υπομονή  εν  Ιησού  Χριστώ» (Απ. α΄,9).

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η δυνατότητα εξήγησης της Αποκάλυψης δεν είναι αν¬θρώπινο κατόρθωμα, αλλά αποκάλυψη για την Αποκάλυψη.

Ενώ η  αδυναμία εξήγησης της Αποκάλυψης είναι φυσικό επακόλουθο της ανθρώπινης αδυναμίας, «τις γαρ έγνω νουν Κυρίου»; (Ρωμ. ια΄, 34). Αυτό πάντως δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να ερευνά κανείς τις Γραφές.

Γι’ αυτό έχει ερευνηθεί τόσο πολύ και  η  Αποκάλυψη  και  θα   ερευνάται   παρ’ όλες   τις αδυναμίες  εξήγησης   ορισμένων σημείων της.