Ξημερώματα Κυριακής, πήγαν στον τάφο του Χριστού η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία του Ιωσή, μαζί με άλλες γυναίκες, για να αλείψουν με αρώματα τον Μεγάλο νεκρό.
Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς είχε ταφεί εσπευσμένα, επειδή δεν έπρεπε να τους βρει με το νεκρό η δύση του ηλίου (αφού άρχιζε τότε η αργία του Σαββάτου), αν και του έγιναν οι βασικές νεκρώσιμες συνήθειες.
Γι’ αυτό και οι μυροφόρες γυναίκες έφεραν μαζί τους αρώματα για να ολοκληρώσουν όπως έπρεπε τις τιμές προς τον Αρχηγό της Ζωής. Στο δρόμο σκεπτόντουσαν ότι η είσοδος του τάφου ήταν κλειστή, αλλά η πίστη τους ήταν μεγάλη, και έτσι προχώρησαν με θάρρος. Έξω από τον τάφο έγινε τότε σεισμός.
Αστραπόμορφος άγγελος άνοιξε την είσοδο του τάφου και οι στρατιώτες έμειναν ωσάν κεραυνόπληκτοι από την ταραχή. Ο λευκοφορεμένος άγγελος τις ενημέρωσε πως ο Χριστός είχε αναστηθεί και ότι περιμένει τους μαθητές Του στη Γαλιλαία. Οι γυναίκες τρόμαξαν, και γεμάτες φόβο και χαρά συνάμα, έτρεξαν για να αναγγείλουν όσα έγιναν στους μαθητές.
Στο δρόμο όμως τους συνάντησε ο Θεάνθρωπος και τους είπε «Χαίρετε». Αυτές έπιασαν τα πόδια Του και τον προσκύνησαν. Τότε λέγει σ’ αυτές ο Χριστός να μην φοβούνται και να μην ξεχάσουν να υπενθυμίσουν στους αδελφούς Του ότι θα τον δουν στην Γαλιλαία.
Οι στρατιώτες της φρουράς, παράλληλα, πήγαν και είπαν όσα έγιναν στους αρχιερείς, οι οποίοι και συμβούλεψαν τους στρατιώτες να πουν πως εκλάπη από τους μαθητές Του το σώμα του Ιησού, ενώ η φρουρά κοιμόταν.
Όταν οι έντεκα μαθητές πήγαν στο όρος της Γαλιλαίας, πλησίασε σ’ αυτούς ο αναστημένος Κύριος και τους είπε «Μου δόθηκε πλήρης εξουσία στον ουρανό και τη γη.
Πηγαίνετε λοιπόν και κάνετε όλα τα έθνη μαθητές μου, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας διέταξα, και ιδού, εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι τη συντέλεια του κόσμου» (Ματθ. 28,1-20).
ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ
Πώς μπορούμε να σχολιάσουμε θεολογικά τις παραπάνω αλήθειες των Ευαγγελίων;
Πρώτα πρώτα, οι ευαγγελιστές δεν αναφέρουν ώρα αναστάσεως, διότι δεν την γνωρίζουν. Ακόμη, δεν εντρυφούν σχολαστικά στον τρόπο που ο Χριστός αναστήθηκε. Περιγράφουν μόνο ότι τον συνάντησαν αναστημένο, ότι τους έδωσε οδηγίες, ότι εμφανίστηκε σ’ αυτούς για 40 ημέρες, όλες τις ώρες της ημέρας, και σε διαφορετικές κάθε φορά τοποθεσίες.
Λένε λοιπόν την αλήθεια. Αλλά και για άλλον ένα ακόμη λόγο λένε την αλήθεια: Δεν θα έγραφαν, αν ήθελαν να παραπλανήσουν, ότι ο Ιησούς εμφανίστηκε, για πρώτη φορά αναστημένος, σε μερικές γυναίκες!
Οι γυναίκες τότε δεν είχαν δημόσιο λόγο, ούτε έπαιρναν τα λεγόμενά τους σοβαρά υπόψη στο δικαστήριο. Αν είχαν σκοπό να παραμυθιάσουν την κοινή γνώμη οι μαθητές Του, θα παρουσίαζαν θριαμβευτή τον αναστημένο Ιησού, και μέσα σε εκτυφλωτικό φως, να καθηλώνει τους αρχιερείς, τον Πιλάτο, τους σταυρωτές Του.
Οι άγγελοι θα το διαλαλούσαν ίσως σε πολλούς, και οι ενάντιοι θα φοβόντουσαν την οργή Του. Τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Η ανάσταση περιγράφεται με απλότητα, λιτότητα, σοβαρότητα και καμία κακή νύξη για τους διώκτες του Θεανθρώπου δεν αναφέρεται. Ότι δεν ήταν άλλωστε αποκύημα φαντασίας των γυναικών φαίνεται από το ότι οι μυροφόρες ερχόντουσαν στον τάφο για να μυρώσουν τον νεκρό τους προφήτη και διδάσκαλο και δεν τους πέρασε καν από το μυαλό το ενδεχόμενο ανάστασής Του.
Ο τρομερός στην όψη και φωτεινός άγγελος φυλούσε τον άδειο τάφο, ενώ ο Χριστός είχε ήδη αναστηθεί αθόρυβα πριν αποτραβηχτεί ο βαρύς λίθος.
Αναστήθηκε μάλιστα με το δικό Του σώμα («Να ο τόπος που βρισκόταν», τους ενημερώνει ο άγγελος), το οποίο απέκτησε άλλες ιδιότητες (αψηφούσε τη βαρύτητα, έμπαινε στο δωμάτιο που κρυβόντουσαν οι μαθητές ενώ ήσαν κλειστές τις πόρτες κ.λπ.).
Έχουμε επομένως σωματική ανάσταση και όχι μόνο αθανασία ψυχών, όπως πιστεύουν άλλες θρησκείες. Τέτοιας ποιότητας και λαμπερά θα είναι και τα σώματα των αγίων μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, στην καθολική ανάσταση των νεκρών.
ΟΙ γυναίκες αποκαθίστανται μέσα στην Εκκλησία, όχι μόνο στο πρόσωπο της Θεοτόκου, αλλά και των μυροφόρων που πρώτες είδαν τον αναστημένο και απ’ Αυτόν άκουσαν το «Χαίρετε». Αλλά και από το ότι σ’ όλη την ιστορία τιμάμε πολλές αγίες γυναίκες και Μητέρες πλάι στους εκκλησιαστικούς Πατέρες.
Προσευχόμαστε σ’ αυτές και ζητάμε προστασία και μεσιτεία στο Θρόνο της Χάριτος. Το «Χαίρετε» του αναστάσιμου χαιρετισμού σημαίνει πως μόνο μέσα από την ελπίδα της Ανάστασης και του αγιασμού των πιστών μπορούμε να χαιρόμαστε πραγματικά και μόνιμα.
Όταν ο άνθρωπος καθίσταται αληθινά ελεύθερος από τα πάθη και την αμαρτία, όταν γεύεται Χριστόν μέσω της μυστηριακής ζωής, τότε χαίρεται αληθινά, νυν και αεί και στην αιωνιότητα.
Ο Χριστός, και μετά την ανάστασή Του, ονόμασε τους μαθητές Του «αδελφούς του». Αυτό είναι ύψιστη τιμή για τον άνθρωπο, το ότι ο Θεός, δια της αποδεκτής σ’ Αυτόν θυσίας του Υιού Του, ονομάζει πλέον τους ανθρώπους φίλους, αγαπημένους και αδελφούς.
Σημαίνει ακόμη ότι ο Κύριος παρέμεινε άνθρωπος και μετά την ανάστασή Του, δεν απέβαλε δηλαδή την ανθρώπινη φύση, παρά μόνο ενώθηκε με τον Πατέρα Του Θεανθρωπίνως. Εκούσια ανέλαβε δηλαδή την ανθρώπινη φύση και δεν του ήταν βάρος, αλλά το έκανε από άπειρη αγάπη. Ονομάζει μάλιστα «ναό» το σώμα Του και προαναγγέλλει πως θα αναστηθεί με το σώμα Του σε τρεις ημέρες (Ιω. 2,19).
Η ανάσταση του Κυρίου αποτελεί το σπουδαιότερο γεγονός της ιστορίας. Έκτοτε τίποτε δεν είναι ίδιο στα ανθρώπινα, αλλά, και δια του Παρακλήτου, δίδεται η δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο, και συνολικά ως Εκκλησία σε όλο τον κόσμο, να ζει και να βαδίζει στη βασιλεία του Θεού δια Χριστού Ιησού του Κυρίου ημών.
Μάρτυρες της αναστάσεως υπήρξαν, και είναι διαχρονικά, όχι μόνο όλοι οι άγιοι της ιστορίας (με τη διδασκαλία, τα άφθαρτα λείψανα πολλών και τα θαύματα που επιτελούν, ακόμη και μετά θάνατον), αλλά και οι απόστολοι του Χριστού, οι οποίοι όχι μόνο μετατράπηκαν σε δεινούς κήρυκες των θαυμασίων του Θεού, αλλά και θυσιάστηκαν γι’ αυτόν διότι τον είδαν αναστημένο.
Η ανάσταση του Κυρίου μαρτυρείται ακόμη από τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, που όλες επαληθεύτηκαν στη ζωή, το έργο, το Πάθος και την Ανάστασή Του. Ακόμη, από τη μαρτυρία του αποστόλου Παύλου, που από τις Πράξεις των Αποστόλων και τις επιστολές του μαθαίνουμε ότι, αν και ήταν σκληρός διώκτης των χριστιανών, έγινε (αφού είδε τον αναστημένο Χριστό μέρα μεσημέρι να λάμπει περισσότερο και από τον ήλιο) όργανο εκλογής Του και μέγας ιεραπόστολος στο όνομά Του, στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου.
Ο Παύλος διασώζει ότι ο αναστημένος Χριστός εμφανίστηκε συνολικά σε 11 περιπτώσεις, και σε μια απ’ αυτές μάλιστα σε πάνω από 500 αδελφούς μαζί. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο ίδιος ο απόστολος των εθνών άρχισε να γράφει τις επιστολές του από το 51 μ.Χ. κ.ε. (είχαν περάσει μόλις 18 χρόνια από τα νωπά γεγονότα της Ανάστασης), αλλά και ότι έγινε χριστιανός περίπου τρία χρόνια μετά την Ανάσταση του Κυρίου.
Περιγράφει επομένως την αυθεντική πίστη της πρώτης Εκκλησίας.
Τα Ευαγγέλια γράφτηκαν για να προσφέρουν την χαρμόσυνη είδηση της Αναστάσεως σε όλους τους καλή θελήσει ανθρώπους όλων των εποχών.
Ο Χριστός «εγήγερται εκ νεκρών» και η ανάστασή Του αποτελεί «την απαρχή των κεκοιμημένων» (Α΄ Κορ. 15,20). Η Ανάστασή Του έγινε η εγγύηση και η αφετηρία της αναστάσεως όλων.
«Εν τω Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται», αφού Εκείνος είναι η «Ανάστασις και η Ζωή» και όποιος πιστ.εύει σ’ Αυτόν «καν αποθάνη, ζήσεται» (Ιω. 11,25)
Τα σχόλια είναι κλειστά.