Μιχαήλ Δουκάκης: Ψήλωσα 13 εκατοστά μέσα σε δύο μήνες

Μιχαήλ Δουκάκης: Ψήλωσα 13 εκατοστά μέσα σε δύο μήνες!

Επιθυμία μας να ταξιδέψουν οι τέχνες και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά της γης

, να μην υπάρχει άνθρωπος να πει δε γνώριζα πως υπάρχει κι αυτός ο δρόμος.
Χρέος μας να συσπειρώνονται όλες οι δημιουργικές δυνάμεις οι οποίες αγωνίζονται σε ένα δρόμο κοινής φιλοσοφίας που έχει τον άνθρωπο πάνω από το χρήμα και να προσπαθούμε όλοι μαζί για πνευματική αναγέννηση. Να μην χωριζόμαστε και κλεινόμαστε ο καθένας στη δική του λεπτομέρεια, η ιδέα είναι μία, οι τέχνες, άρα ο αγώνας είναι κοινός.
Η ψυχή μας μας υπαγορεύει πως έχουμε χρέος τούτη τη στιγμή των παγκόσμιων οικονομικών πολέμων (με όπλα ή χωρίς δεν έχει σημασία) να προστατεύσουμε καλλιτέχνες που αγωνίζονται, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς, να κάνουν τέχνη πανανθρώπινη, τέχνη που βοηθά τον άνθρωπο να σκέφτεται και όχι να κοιμάται, τέχνη, έρωτα, ζωή και όχι πόλεμο.
Το χρέος το δικό μας είναι μια φωλιά καλλιτεχνών.
Το φεστιβάλ των νησιών είναι μία δομή που έχει αυτόν το στόχο, γι’ αυτό δημιουργήθηκε.
Το χρέος το δικό μας είναι η προσεγμένη αισθητική. Θέσαμε τον πήχη πολύ ψηλά, πήραμε ένα μεγάλο ρίσκο και κατά γενική ομολογία, από τους θεατές που έχουν παρακολουθήσει τις εκδηλώσεις μας μέχρι σήμερα, τα καταφέραμε περίφημα. Υπερασπιζόμαστε ένα νέο είδος ΑΝΘΡΩΠΩΝ που δεν επιτρέπει στο χρήμα, στο κέρδος, στα συμφέροντα και στις διαπροσωπικές σχέσεις να επηρεάζουν την ποιότητα της τέχνης.

Το δικό μας λοιπόν χρέος δεν έχει καμία σχέση με τη μοναδική έγνοια όλων των ανθρώπων που ‘χουν στηρίξει τη ζωή τους στα υλικά αγαθά, την αγάπη για χρήμα, τον πλούτο, το κέρδος (διοργανώνουμε και τρέχουμε τα φεστιβάλ αμισθί, ζούμε με πολύ λίγα και έτσι βρίσκουμε τον τρόπο και επιβιώνουμε).
Η ψυχή μας είναι γεμάτη. Χαρακτηριστικά ένας από τους θεατές μας το περιέγραψε ως εξής: “Αισθητικά, καλλιτεχνικά, επαγγελματικά, ποιοτικά, διοργανωτικά, ηθικά, από αυτά που έχω παρακολουθήσει από την ομάδα σας τα τελευταία χρόνια και την πρόοδο σας φέτος, μέσα στους τελευταίους δύο μήνες μου φαίνεστε γύρω στα 13 εκατοστά ψηλότεροι!” Το αισθητικό αποτέλεσμα, η αγάπη και η ζεστασιά αλλά κι η πίστη των θεατών μας σε αυτόν τον δύσκολο, δύσβατο πολλές φορές, συχνά μοναχικό μα κι ωραίο δρόμο που χαράξαμε είναι η ανταμοιβή μας. Δώσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε για μιαν ιδέα: Ο άνθρωπος χρειάζεται τροφή για την ψυχή του, πνευματική τροφή για να μπορεί να ζει αληθινά. Νιώθουμε πλήρεις και καλούμε όλους όσοι έχετε ανάγκη τις τέχνες (γιατί οι τέχνες μπορεί να μιλούν για όλους τους ανθρώπους αλλά χρειάζεται η προσωπική αναζήτησή και η μετακίνηση του καθενός για να νιώθει, να καταλαβαίνει και να αγαπά τις τέχνες, να κατανοεί πως η πνευματική τροφή είναι το ίδιο αναγκαία όπως κι η άλλη) συνοδοιπόρους σε όλες τις προσπάθειες που βοηθούν πραγματικά τον άνθρωπο να νιώθει, να σκέφτεται, να θυμάται πως δεν είναι ρομπότ, δεν είναι μηχανή!
Προσωπικά νιώθουμε πως ο σκοπός της υπάρξεώς μας επιβεβαιώνεται κάθε μέρα. Αν όλοι μας κάνουμε αυτά που θέλει η ψυχή μας θα δούμε να ζωντανεύει μπροστά μας ένας πανέμορφος καινούριος κόσμος, πιο κοντά στα όνειρά μας…

Γιώτα Παμπάλου,Greekpress.gr