Χιλιάδες των προσκυνητών
και των δυστυχισμένων κάθε είδους που επισκέπτονταν το εξομολογητήριο ή το κελλί του αγίου Σεραφείμ,
ακόμη και όταν ήταν κατάκοιτος από διάφορες ασθένειες ή διωκόμενος από το σοβιετικό καθεστώς, τον μετέτρεψαν σε «δεξαμενή όπου συγκεντρώνονταν όλες οι θλίψεις του λαού».
Κάποτε κάποιοι προσκυνητές, εκεί στη Βίριτσα όπου ζούσε ο Αγ. Σεραφείμ , του έφεραν δώρο 1000 ρούβλια (ρωσικά χρήματα, ως γνωστόν). Ο άγιος τούς είπε: «Δε μου χρειάζονται χρήματα. Όταν λοιπόν θα φεύγετε, δώστε τα στον πρώτο άνθρωπο που θα δείτε μπαίνοντας στο σταθμό του τρένου».
Όταν αργότερα πήγαν στο σταθμό, ο πρώτος άνθρωπος που είδαν ήταν ένας μεθυσμένος. Σκέφτηκαν: «Μα σ’ αυτόν να τα δώσουμε; Να πάει να τα πιει;». Όμως, από υπακοή στο Γέροντα, τον σταμάτησαν και του τα έδωσαν.
Ο άνθρωπος …ξεμέθυσε αμέσως. Και τους είπε: «Είμαι ταμίας σε μια δημόσια υπηρεσία. Στο ταμείο μου βρέθηκε έλλειμμα 1000 ρούβλια! Είναι αδύνατον να το καλύψω – και τώρα πήγαινα να κρεμαστώ, γιατί τρέμω τι θα γίνει αν ανακαλυφθεί. Γι’ αυτό μέθυσα, για να βρω το θάρρος ν’ αυτοκτονήσω».
Έτσι ο άγιος με το διορατικό χάρισμά του έσωσε από την αυτοκτονία έναν άγνωστό του άνθρωπο.
Τα σχόλια είναι κλειστά.