Να σας πως ένα περιστατικό για να δείτε ότι ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει.
Κάποτε ένας μοναχός θέλησε να διαβάσει τον εσπερινό σε μια κορυφή.
Καθώς ανηφόριζε, βρήκε ένα άσπρο μανιτάρι και σκέφτηκε να το κόψει στο γυρισμό.
Ευχαρίστησε όμως το Θεό, γιατί βρήκε κάτι να φάει.
Όταν τελείωσε την ακολουθία, πέρασε απ΄ το ίδιο μέρος για να κόψει το μανιτάρι.
Όμως το μανιτάρι δεν ήταν ολόκληρο. Κάποιο ζώο είχε πατήσει το μισό.
Ο μοναχός πήρε το υπόλοιπο, ευχαριστώντας πάλι το Θεό.
Καθώς προχωρούσε βρήκε ένα άλλο μανιτάρι, αλλ΄ όταν έσκυψε να το κόψει, είδε ότι ήταν χαλασμένο και δεν το πείραξε. Ευχαρίστησε όμως το Θεό, γιατί σκέφτηκε ότι μπορεί να ήταν δηλητηριώδες και δεν έπρεπε να το φάει.
Έφτασε στο καλύβι του και πέρασε το βράδυ με το μισό μανιτάρι.
Την άλλη μέρα, όταν βγήκε απ΄ το καλύβι του, είδε ότι όλος ο γύρω τόπος ήταν γεμάτος ωραία μανιτάρια.
Αυτό το θεώρησε μεγάλη ευλογία κι ευχαρίστησε το Θεό για μια ακόμα φορά.
Είδατε ότι ο μοναχός ευχαρίστησε το Θεό και για το ολόκληρο μανιτάρι και για το μισό και για το δηλητηριώδες και για τα πολλά.
Ευχαριστία για όλα.
ΠΡΩΤΟΠΡ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΑΤΣΗ, ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ, ΚΟΝΙΤΣΑ 2009, σ. 82.
Τα σχόλια είναι κλειστά.