Πώς ήταν η Ελλάδα τις μέρες του ΄40
…”Και πώς διασκέδαζαν τότε οι άνθρωποι; Στις κοινές χαρές και γιορτές όλοι μαζί. Οι ελληνικοί χοροί ειναι απόδειξη αυτής της συλλογικότητας. Όταν γιόρταζε π.χ. ο μπαρμπα Γιώργης, γιόρταζε όλη η γειτονιά. Και θα περνούσαν σχεδόν όλοι από το σπιτάκι του να του ευχηθούν και να ταρταριστούν (να κεραστούν) από τα σπιτίσια γλυκά που έφτειαχνε η κυρά Γιώργαινα, η γυναίκα του!
Όταν ηταν να παντρευτεί καμμία φτωχή κοπέλλα στην γειτονιά, όλοι-κι οι πιο φτωχοί- συνέβαλαν στο να μαζέψει τα απαραίτητα για να ξεκινήσει το νοικοκυριό της.
Όσο για την θλίψη, (αρρώστιες, θάνατοι κλπ) πάλι μαζί πονούσαν…
Οι άνθρωποι ήσαν λιτοί και στη διατροφή τους (λιτή τροφή αλλά αγνή) και στο ντύσιμό τους. Περιορίζονταν στα απαραίτητα. Γνώριζαν επίσης, ειδικά οι γυναίκες, πως έπρεπε να ντυθούν. Το παλιότερο ρούχο για τις δουλειές, το πιο καλό για την Εκκλησία και τις γιορτές. Η γυναίκα τότε είχε αρχοντιά, φινέτσα όπως λένε οι ξενόγλωσσοι. Η επίσημη εμφάνιση της προξενούσε τον θαυμασμό αλλά και τον σεβασμό.
Η γυναίκα εργαζόταν πολύ στο σπίτι. Και αν ήταν αγρότισσα και στις γεωργικές δουλειές. Όσο για τον άνδρα, πότιζε πραγματικά την γή με τον ιδρώτα του. Είτε στο χωριό είτε στην πόλη.
Οι άνθρωποι αγαπούσαν την γή τους και της χάριζαν τον τίμιο ιδρώτα τους. Κι εκείνη, με την ευλογία του Θεού, τους χάριζε άφθονους τους καρπούς της. Γνώριζαν καλά πως ” όποιος αγαπά την γή του και την εργάζεται, ποτέ δεν θα πεινάσει”.
Ακόμα θυμόμαστε τους Έλληνες εργάτες (τότε δεν υπήρχαν ξένοι) να σκάβουν στος δρόμους τα χαντάκια είτε για την ύδρευση είτε για την ηλεκτροδότηση, έχοντας δεμένο στο κεφάλι τους μαντήλι τους για προστατευθούν απ’ τον ήλιο του καλοκαιριού. Και ιδρώτας ποτάμι! Μετά καθόταν σε κάποια σκιά και άνοιγαν την καρρώ πετσετούλα τους με το κολατσιό τους. Ψωμάκι, ελίτσες ή λίγο τυράκι με ντοματούλα. Αν ήταν χειμώνας, ρέγγα καψαλισμένη πρόχειρα….”
Μαρτυρικά και Ηρωικά νειάτα
Τα σχόλια είναι κλειστά.