ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ: Όταν οι δολοφονίες γράφουν ιστορία…

Στις 28 Ιουνίου 1914 ο Σέρβος Γκαβρίλο Πρίντσιπ δολοφόνησε στο Σεράγεβο τον Αρχιδούκα της Αυστρίας Φραγκίσκο Φερδινάνδο, διάδοχο του θρόνου της Αυστροουγγαρίας, και τη γυναίκα του Σοφία, δούκισσα του Χόχενμπεργκ.

Μέχρι σήμερα δεν έγινε γνωστό ποιος ακριβώς κρυβόταν πίσω από τις δολοφονίες της 28ης Ιουνίου, όμως το σίγουρο είναι ότι η ενέργεια εκείνη οδήγησε στο ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου έναν μήνα αργότερα.

Έξι χρόνια μετά, στις 25 Οκτωβρίου 1920, ο βασιλιάς Αλέξανδρος πέθαινε από σηψαιμία, λόγω δαγκώματος από ένα είδος πηθίκου (μακάκου) που είχε επισυμβεί στις 30 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή. Πολλά έχουν γραφτεί, όμως δεν υπάρχει βεβαιότητα για την πραγματική αιτία του θανάτου του τότε βασιλιά.

Πάντως, την ίδια μέρα που πέθαινε ο Αλέξανδρος, προκηρύσσονταν εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν την 1η Νοεμβρίου, με τον Ελευθέριο Βενιζέλο να μην εκλέγεται ούτε βουλευτής.

Τα αποτελέσματα έμειναν στην ιστορία με δύο λέξεις: Μικρασιατική Καταστροφή.

Μετά από αυτήν, η Ελλάδα –ή ο ελληνισμός, καλύτερα– έμεινε με ένα πόδι και ένα πνευμόνι, και ίσως χωρίς ψυχή!

Στις 19 Δεκεμβρίου, και ενώ ήταν προγραμματισμένη τριμερής συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στο ζήτημα της Συρίας, ένας Τούρκος αστυνομικός δολοφονούσε τον Αντρέι Καρλόφ, πρέσβη της Ρωσίας στην Άγκυρα.

Το πλήγμα για τη Ρωσία τεράστιο, αφού ίσως είναι η πρώτη φορά που δολοφονείται πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο εξωτερικό.

Παρότι την επομένη της δολοφονίας οι τρεις υπουργοί Εξωτερικών υπέγραψαν κοινό ανακοινωθέν το οποίο αναφέρεται σε συμφωνία των τριών χωρών να εξαρθρωθεί η τρομοκρατία από τη Συρία, χωρίς να γίνεται λόγος για απομάκρυνση του Άσαντ, όπως ήταν η μόνιμη επωδός της Τουρκίας και του ίδιου του Ερντογάν, παρότι από τη συνέχιση της ρωσοτουρκικής προσέγγισης η Μόσχα έχει να αποκομίσει τεράστια γεωπολιτικά και γεωενεργειακά οφέλη, η δολοφονία του Καρλόφ προβλέπεται να αφήσει σύννεφα στις σχέσεις των δύο χωρών, που αν επιβεβαιωθεί ανάμιξη του κράτους σ’ αυτήν την ενέργεια, δύσκολα να διαλυθούν.

Η Τουρκία, που έδωσε πολλά στην Ρωσία –όπως βοήθεια για απελευθέρωση του Χαλεπιού από τους τρομοκράτες της Αλ Νούσρα, μέχρι χθες συμμάχους του Ερντογάν και του τουρκικού κράτους, επιτάχυνση των διαδικασιών για κατασκευή του αγωγού Turkish Stream και των πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, γεωπολιτική στροφή της Τουρκίας προς τον άξονα Ρωσίας-Κίνας και άλλα–, η ίδια πήρε το εξής ένα, κι αυτό χωρίς γεωπολιτικό περιεχόμενο. Την άδεια να επιχειρήσει στο έδαφος της Συρίας με την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» και να καταλάβει την πόλη Αλ Μπαμπ, φράζοντας το δρόμο στους Κούρδους που επιδιώκουν την ένωση των καντονιών τους, τη δημιουργία του Κουρδικού Διαδρόμου και την έξοδό τους στη Μεσόγειο Θάλασσα.

Και λέμε χωρίς γεωπολιτικό περιεχόμενο, γιατί η κατοχή αυτής της περιοχής αφ’ εαυτή δεν παράγει γεωπολιτικά αποτελέσματα, ενώ είναι δύσκολο να παραμείνει εκεί για πολύ, αφού ο Άσαντ και ο αραβικός κόσμος θα απαιτήσουν την παράδοση της περιοχής στις νόμιμες δυνάμεις της Συρίας.

Όσον αφορά τα σύννεφα που είπαμε παραπάνω, η Τουρκία θα πρέπει να πείσει τους εμπειρογνώμονες του Πούτιν που βρίσκονται στη Άγκυρα για να εξετάσουν όλες τις πτυχές της δολοφονίας για ποιο λόγο σκότωσαν τον δράση, αφού ήταν φανερό ότι δεν είχε πυρομαχικά, και το πιο λογικό θα ήταν να τον αφήσουν να εξαντληθεί, να τον συλλάβουν ζωντανό, για να έχουν στα χέρια τους την άκρη του νήματος που θα τους οδηγήσει στους πραγματικούς ενορχηστρωτές της δολοφονίας.

Επίσης, θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για τον ποιος ενημέρωσε έναν απλό αστυνομικό για τις κινήσεις του Ρώσου πρέσβη δέκα μέρες πριν, δίνοντάς του το χρόνο να σχεδιάσει μια δολοφονία με γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές επιπτώσεις.

Τέλος, τα σύννεφα κάθονται βαριά πάνω από την Άγκυρα για έναν επιπλέον λόγο. Το μέτωπο της Αλ Νούσρα, που ανέλαβε την ευθύνη της δολοφονίας, είναι επί σειρά ετών συνεργαζόμενο με το τουρκικό κράτος, ενώ ο ίδιος ο Ερντογάν, πριν κάνει τη μεγάλη κυβίστηση και συνταχθεί με τη Ρωσία, υπό το φόβο των Κούρδων, διαλαλούσε ότι δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση.

Μήπως αυτές οι σχέσεις του τουρκικού κράτους με την Αλ Νούσρα…

 

ΠΗΓΗ:pontos-news.gr

Μπορεί επίσης να σας αρέσει Περισσότερα από τον συγγραφέα

Τα σχόλια είναι κλειστά.

Read previous post:
Κώστας Βάρναλης: Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη
Ετσι μας έμαθαν να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα οι γονείς μας

Σε μια επαρχιακή πόλη της Μακεδονίας, στη μαύρη και φοβερή Κατοχή του ’41 με ’42, όπου οι εκτελέσεις και οι...

Close