Στον Παράδεισο θα είσαι κοντά στον Θεό
Σήμερα σου έχω ευχάριστα νέα. Θα σ’ τα πω και θέλω να τα δεχτείς με όλη την καρδιά σου. Και να νιώσεις τη χαρά που σε πλημμυρίζει όταν ακούς κάτι ευχάριστο. Το ευχάριστο νέο που θέλω να σου πω είναι ότι θα πας στον Παράδεισο! Θα σωθείς! Θα είσαι κοντά στο Θεό για πάντα.
Θέλω όμως να σου πω και μια λεπτομέρεια. Θα σου πω ποιοι ακόμα θα είναι δίπλα σου. Δίπλα σου θα ‘ναι, απ’ τη μια πλευρά, ίσως κάποιοι εγκληματίες, κάποιοι αμαρτωλοί που μετάνιωσαν.
Πιο δίπλα σου, θα ‘ναι, ίσως, ο Χίτλερ, θα ‘ναι ο Διοκλητιανός. Ποιος ξέρει ποιος άλλος… Σε πειράζει αυτό; Σαν να σε βλέπω προβληματισμένο και σκυθρωπό. Δεν σ’ αρέσουν αυτοί οι άνθρωποι, ε; Νιώθω ότι δεν θέλεις να ‘ναι όλοι αυτοί δίπλα σου. Εντάξει. Λοιπόν, κάτσε να αλλάξουμε τη σύνθεση της ομάδας στον Παράδεισο. Και να σε βάλουμε με μια άλλη παρέα.
Λοιπόν, στον Παράδεισο, όπου θα είσαι, δίπλα σου θα ‘ναι ένα από τ’ αδέλφια σου, που δεν μιλάτε. Θυμάσαι; Τότε που πήγες στον γάμο και έκανες πως δεν τον είδες… Τότε που βάλατε κλήρο στο σπίτι για να δείτε ποιος θα πάει στον γάμο… «Να μην πάμε όλοι, γιατί δεν έχουμε επαφή με την οικογένεια, θα πάει ένας να μας εκπροσωπήσει όλους». Ε, στον Παράδεισο θα ‘σαι δίπλα στον αδελφό σου.
Ούτε αυτό σ’ αρέσει; Εσύ θυμάσαι που μου ‘χες πει ότι χωρίσατε με τη γυναίκα σου; Στον Παράδεισο όμως θα ‘σαι μαζί της. Θα ‘ναι δίπλα σου η γυναίκα σου. Πάλι σκυθρωπό σε βλέπω. Ούτε αυτό σ’ αρέσει; Μα σου λέω «θα ‘σαι στον Παράδεισο» και καταλήγεις να λες «δεν θέλω». «Αμα είναι να πάω στον Παράδεισο και να ‘χω δίπλα μου τέτοια άτομα, δεν θέλω να πάω. Εγώ στον Παράδεισο θέλω να ‘χω δίπλα μου αυτούς που θέλω εγώ! Οχι αυτούς που δεν θέλω ούτε αυτούς που δεν αγαπώ. Θέλω αυτούς με τους οποίους τα πάω καλά. Αυτούς “τους πάω”. Δεν “τους πάω” όμως όλους». Δηλαδή, θέλεις τον Παράδεισο αλλά με όρους και προϋποθέσεις.
Μη βιαστείς να πεις ότι λέω βλακείες. Αυτά που σου λέω τα διάβασα σ’ ένα πνευματικό βιβλίο, που έλεγε: «Για σκέψου στον Παράδεισο να ‘ναι δίπλα σου ο Χίτλερ. Πώς θα νιώθεις;»
Εσύ θεωρείς όμως δεδομένο ότι κάποιοι άνθρωποι αποκλείεται να σωθούν. Αλλά ακόμα κι αν σωθούν, «εγώ ούτε να τους βλέπω δεν θέλω». Ευτυχώς που δεν είσαι εσύ ο Θεός. Ευτυχώς που ούτε εγώ είμαι ο Θεός. Διότι ο Θεός σκέφτεται πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Τα ‘χει αλλιώς σχεδιάσει στο μυαλό Του. Ο Θεός αγαπά.
«Μου είναι τόσο δύσκολο να δεχτώ έναν τέτοιον Θεό που αγαπάει τον εχθρό μου, όπως αγαπάει εμένα. Εμένα να μ’ αγαπάει, το καταλαβαίνω. Ν’ αγαπάει όμως και τον εχθρό μου και να τον έχει και στον Παράδεισο; Δεν το χωρά ο νους μου».
Ναι, αλλά αν ο άνθρωπος αυτός μετάνιωσε την τελευταία στιγμή της ζωής του; Ξέρεις μήπως το τέλος του; Ξέρεις τι έκανε την τελευταία του στιγμή κάθε εγκληματίας;
Ούτε καν στη φαντασία σου δεν μπορείς να δεχτείς ότι είδε κι αυτός πρόσωπο Θεού. Εχεις ποτέ σκεφτεί ότι τον άνθρωπο αυτόν που εσύ βλέπεις κι αλλάζεις δρόμο και στενό, για να μην τον συναντήσεις, ο Κύριος τον αποδέχεται, τον αγαπά, τον έχει στην αγκαλιά Του μαζί με τα άλλα παιδιά Του;
Κι αυτό που λέω δεν είναι υπόθεση και φαντασία. Είναι η πραγματικότητα. Το ξέρουμε. Μας το είπε ο Ιδιος. Μας είπε: «Εγώ αγαπώ τους πάντες. Ανάγκη από γιατρό έχουν οι άρρωστοι, όχι εσύ, που είσαι, υποτίθεται, καλά».
http://readpoint.com/orthodoksialithia
Ορθόδοξη Αλήθεια
Τα σχόλια είναι κλειστά.