Στο θέμα της μαζικής ανεξέλεγκτης λαθρο-μετανάστευσης ο χριστιανικός κόσμος, σε γενικές γραμμές, έχει υιοθετήσει την εκκοσμικευμένη λίμπεραλ/ αριστερή (βλέπε νεοταξική) άποψη και φρασεολογία, που επιζητεί την μετάλλαξη των λευκών (και κατά κύριο λόγο χριστιανικών) ευρωπαϊκών κοινωνιών σε πολυφυλετικά, πολυθρησκευτικά μορφώματα, σαν να πρόκειται εδώ για την ύψιστη «ηθική αρετή».
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την απόλυτη ταύτιση με τις κοσμικές «τάσεις», μόδες και νόρμες. Η Αγία Γραφή, εν τούτοις, προειδοποιεί : «μην συμμορφώνεστε με αυτόν τον κόσμο» (Ρωμαίους 12: 2).
Η ίδια η Βίβλος, την οποία πολλοί επικαλούνται (ακόμα και άπιστοι και άθεοι!), θέτει σε αμφισβήτηση την άνευ όρων αποδοχή οποιουδήποτε αριθμού παράνομων (στην πλειοψηφία) μεταναστών. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποστηριχθεί αδιάκριτα μια εχθρότητα σε κάθε μεμονωμένο μετανάστη. Ξέρουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι στα μάτια του Θεού, (όσον αφορά τη δυνατότητα σωτηρίας) και η βασιλεία του Θεού αποτελείται από ανθρώπους κάθε φυλής και γλώσσας.
Όλα αυτά, όμως, δεν αναιρούν το βασικό σημείο – Άραγε η πολιτική των «ανοιχτών πόρτων» (“open doors”) των τελευταίων ετών είναι σύμφωνη με τους σκοπούς του Θεού; Είναι θέλημα του Θεού κάθε χώρα να εγκαταλείψει κάθε έλεγχο στα σύνορά της, έτσι ώστε να εκπληρωθεί ο (νεοταξικός) στόχος μιας ολοένα και πιο «ποικιλόμορφης» κοινωνίας; Έχουμε γίνει πιο «χριστιανοί» ως άτομα και ως χώρα, επειδή θέλουμε να αυξηθεί ο πληθυσμός των μεταναστών περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εποχή στην ιστορία μας;
Κι όμως, αν λάβουμε υπόψιν αυτά που ακούγονται επισήμως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σχετικά με την εισροή των μεταναστών τα τελευταία 50 χρόνια, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι η μαζική μετανάστευση δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια υπέροχη εκπλήρωση των σκοπών του Θεού για την ανθρωπότητα! Τα «ανοιχτά σύνορα» και η ανάμειξη των λαών του κόσμου, πρέπει να είναι το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το ρητό ή σιωπηρό μήνυμα της πλειοψηφίας των (κατά κύριο λόγο δυτικών) εκκλησιών.
Εάν, ωστόσο, οι πολυ-πολιτισμικές και πολυ-φυλετικές κοινωνίες είναι μια ηθική επιταγή, τότε κάθε άλλη χώρα στη γη θα πρέπει επίσης να ενθαρρύνει την μεγάλης κλίμακας μετανάστευση. Κάθε χώρα στην Αφρική, την Ασία, τη Νότια Αμερική και τη Μέση Ανατολή θα πρέπει να χαλαρώσει τους συνοριακούς ελέγχους της, προκειμένου να εξαλειφθεί κάθε μονο-πολιτισμική ή μονο-εθνοτική ταυτότητα. Κάθε έθνος πάνω στη γη θα πρέπει όλο και λιγότερο να ανησυχεί για τα υψηλά επίπεδα μετανάστευσης, διότι πολύ πιο σημαντικό είναι το υψηλό ιδανικό της δημιουργίας μιας όσο το δυνατόν περισσότερο κοινωνίας «διαφορετικότητας».
Η Αγία Γραφή διδάσκει το σεβασμό στα εθνικά σύνορα
Η λίμπεραλ/αριστερή άποψη που έχει εν πολλοίς ταυτιστεί με την χριστιανική, λέει ότι τα σύνορα είναι «κακά» και ότι στην ουσία, δεν υπάρχουν έθνη, φυλές και λαοί, αλλά όλοι είμαστε «ένα», «μια φυλή, η ανθρώπινη», άρα μπορεί ο καθένας να πάει να ζήσει «όπου θέλει» χωρίς κανέναν φραγμό («τα σύνορα είναι πληγές στο σώμα του πλανήτη» και άλλα νεοταξικά τσιτάτα).
Η Αγία Γραφή λέει ότι είναι ο Θεός που διαμέρισε τα έθνη και όρισε τα όρια των λαών. Το Δευτερονόμιο 32: 8 λέει ότι ο Ύψιστος «διαμέρισε τα έθνη και διέσπειρε τους υιούς του Αδάμ, έστησε τα όρια των λαών…». Είναι του Θεού η σφραγίδα στη νομιμότητα των εθνικών συνόρων. Δηλαδή, στο να ορίζει κάθε κράτος τα σύνορά του.
Στους Αριθμούς 20 και 21 διαβάζουμε για τους Ισραηλίτες που ταξίδευαν από την έρημο στη Γη της Επαγγελίας. Έπρεπε κάποια στιγμή να περάσουν μέσα από το έδαφος που ανήκε στους Εδωμίτες και τους Αμορραίους. Οι Ισραηλίτες ζήτησαν «επισήμως» από τους βασιλιάδες των δύο αυτών εθνών την άδεια να περάσουν μέσα από τα εδάφη τους. Ο Μωυσής είπε στους βασιλιάδες ότι ο λαός του δεν θα απομακρύνονταν από την κεντρική «βασιλική» οδό, ούτε θα άγγιζαν τις καλλιέργειες, επειδή δεν ανήκαν στον Ισραήλ. Ο Μωυσής προσφέρθηκε ακόμα και να πληρώσει για κάθε νερό που τα ζώα των ισραηλιτών θα έπιναν κατά τη διάβασή τους. Ο Μωυσής, συνεπώς, ήταν πολύ προσεκτικός ως προς τα όρια των Εδωμιτών και Αμορραίων τα οποία είχε στήσει ο Θεό, και ως εκ τούτου ήταν άξια κάθε σεβασμού.
«Ας περάσωμεν, παρακαλώ, διά της γης σου· δεν θέλομεν περάσει διά των αγρών ή διά των αμπελώνων, ουδέ θέλομεν πίει ύδωρ εκ των φρεάτων· θέλομεν περάσει διά της βασιλικής οδού· δεν θέλομεν εκκλίνει δεξιά ή αριστερά, εωσού περάσωμεν τα όριά σου» (Αριθμοί 20:17, 18). Παρατηρήστε εδώ πως ο Μωυσής χρησιμοποιεί την έκφραση «γη σου», όταν απευθύνεται στο βασιλιά του Εδώμ. Ο ίδιος διαβεβαιώνει το βασιλιά ότι οι Ισραηλίτες θα συμπεριφερθούν με σεβασμό, μέχρι τη στιγμή που θα «έχουν περάσει τα σύνορα του».
www.ekklisiaonline.gr
Τα σχόλια είναι κλειστά.