Σύνδρομο βραχυκεφαλικών φυλών στο σκύλο και στη γάτα

Σύνδρομο βραχυκεφαλικών φυλών στο σκύλο και στη γάτα.Το Σύνδρομο των βραχυκεφαλικών φυλών εκδηλώνεται

όταν
ανατομικές διαταραχές ενός ή περισσοτέρων περιοχών του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος προκαλούν στένωση των αεραγωγών.
Οι διαταραχές προκαλούν δυσκολία στην αναπνοή με αποτέλεσμα την προοδευτική πρόκληση αναπνευστικών προβλημάτων.
Το σύνδρομο εμφανίζεται κυρίως σε σκύλους με μικρό μήκος μύτης (βραχυκεφαλικά ζώα), γεγονός που εξηγεί και το όνομα του.
Φυλές που συνήθως προσβάλλονται είναι τα Englishbulldog, Frenchbulldog, Bostonterrier, pug, Pekingese, shihtzu και boxer. Στις γάτες εμφανίζεται σε βραχυκεφαλικές φυλές όπως Himalayan και Persian.
Αιτιολογία
Τα συμπτώματα του συνδρόμου οφείλονται σε μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες καταστάσεις:
Στενά ανοίγματα της μύτης (στενοί μυκτήρες).
Επιμήκης μαλακή υπερώα.
Εκστροφή των λαρυγγικών κοιλιών ή προβολή τους μέσα στην τραχεία.
Στενή τραχεία
Υπερτροφικοί μαλακοί ιστοί στην περιοχή του φάρυγγα οι οποίοι προκαλούν στένωση των αεραγωγών.
Κλινικά συμπτώματα
Λόγω της στένωσης της μύτης και του φάρυγγα, ακούγονται θόρυβοι κατά την εισπνοή. Πολλά ζώα βήχουν ή και κάνουν έμετο λόγω του έντονου βήχα.
Το ζώο μπορεί να εκδηλώνει πολλές και αβαθείς αναπνοές και να ροχαλίζει κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας.
Διάγνωση
Τα παραπάνω συμπτώματα σε ζώα των βραχυκεφαλικών φυλών είναι χαρακτηριστικά του συνδρόμου. Παρόλα αυτά, άλλες καταστάσεις που προκαλούν απόφραξη των αεραγωγών, όπως νεοπλασίες, αποστήματα και παράλυση του λάρυγγα, πρέπει να αποκλειστούν.
Έλεγχος του θώρακα με ακτινογραφίες ή αξονική τομογραφία είναι απαραίτητος για τη διάγνωση προβλημάτων της τραχείας και των πνευμόνων.
Θεραπεία
Επείγουσα θεραπεία μπορεί να είναι απαραίτητη σε ζώα με σοβαρά συμπτώματα.
Η επείγουσα αντιμετώπιση περιλαμβάνει ηρέμηση, οξυγονοθεραπεία, μείωση της θερμοκρασίας του σώματος (σε περίπτωση που το ζώο έχει υπερθερμία) και προσωρινή τραχειοστομία μέχρις ότου πραγματοποιηθεί διορθωτική χειρουργική επέμβαση.
Σε ζώα με ήπια συμπτώματα η θεραπεία μπορεί αρχικά να είναι συντηρητική και περιλαμβάνει απώλεια βάρους, μείωση της άσκησης, αποφυγή καταστάσεων που προκαλούν υπερδιέγερση και αποφυγή έκθεσης σε μεγάλες θερμοκρασίες.
Η συντηρητική αγωγή, συνήθως, ακολουθείται από τη χειρουργική επέμβαση ώστε να προληφθεί η επιδείνωση του προβλήματος στο μέλλον.
Η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει διεύρυνση των ανοιγμάτων της μύτης (μυκτήρες), μείωση του μήκους της μαλακής υπερώας και διόρθωση δευτερογενών αλλαγών στην περιοχή του λάρυγγα.
Η επέμβαση, ιδανικά, πρέπει να γίνεται σε μικρή ηλικία (6-18 μήνες) ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας και να αποφευχθούν δύσκολες καταστάσεις που προκύπτουν λόγω της χρονιότητας.
Κορτιζόνη (κορτικοστεροειδή) μπορεί να δοθεί πριν την επέμβαση σε μια προσπάθεια να μειωθεί ή να αποτραπεί το έντονο οίδημα των ιστών μετά από αυτήν.
Σε ασθενείς υψηλού κινδύνου μπορεί να διενεργηθεί προσωρινή τραχειοστομία κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης η οποία μπορεί να αφεθεί στη θέση της μέχρις ότου υποχωρήσει το οίδημα των ιστών που προκαλείται από την επέμβαση.
Σε περίπτωση σοβαρής στένωσης της τραχείας, ίσως χρειαστεί να διενεργηθεί μόνιμη τραχειοστομία.
Παρακολούθηση
Μετεγχειρητικά απαιτείται στενή παρακολούθηση του ζώου καθώς είναι πιθανό να συμβεί εισροφητική βρογχοπνευμονία.
Πρόγνωση
Η πρόγνωση χωρίς τη διενέργεια χειρουργικής επέμβασης δεν είναι , συνήθως, καλή. Τα περισσότερα ζώα αναρρώνουν γρήγορα μετά την επέμβαση με ταχεία βελτίωση των αναπνευστικών συμπτωμάτων.
vetmenow.gr