Τα άλογα στην υπηρεσία των ασθενών με Alzheimer

Τα άλογα στην υπηρεσία των ασθενών με Alzheimer

Πρόσφατα, μια νέα έρευνα
από το Ohio State University,

συνιστά πως η ενασχόληση με τα άλογα μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα της νόσου. Αυτή η δραστηριότητα που είναι γνωστή ως ιπποθεραπεία, χρησιμοποιεί την επαφή με τους ίππους για να ενισχύσει την συναισθηματική ευεξία σε διάφορες διαταραχές, όπως την κατάθλιψη, την παράλυση και τον αυτισμό.
Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, είναι μια κοινή θεραπεία για παιδιά και εφήβους με συναισθηματικές και αναπτυξιακές διαταραχές και περιλαμβάνει την περιποίηση των αλόγων, συμμετοχή στη διατροφή τους και περίπατο μαζί τους.
Στην τελευταία τους μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Αnthrozoos, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως η ιπποθεραπεία μπορεί να είναι αποτελεσματική και σε ανθρώπους που πάσχουν από τη νόσο του Alzheimer.
Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι η απώλεια μνήμης. Τα άτομα αυτά όμως, μπορούν παράλληλα να βιώσουν αλλαγές στη διάθεση, αυξημένο άγχος και κατάθλιψη. Η Holly Dabelko-Schoeny αναπληρώτρια καθηγήτρια των Κοινωνικών Επιστημών στο Ohio State University και μια από τους συγγραφείς της μελέτης, λέει πως όσο σημαντική είναι η πρόληψη και η θεραπεία για τη νόσο, άλλο τόσο σημαντική είναι η εύρεση μεθόδων για την ανακούφιση της συναισθηματικής επιβάρυνσης της νόσου. Δηλώνει πως στόχος μας είναι το τώρα. “Τι μπορούμε να κάνουμε για να αισθάνονται καλύτερα και να διασκεδάζουν ενώ έχουν τη νόσο; Ακόμη και αν δεν το θυμούνται αργότερα πως μπορούμε να βοηθήσουμε σε αυτή τη στιγμή;” προσθέτει.
Συγκρίνοντας την ιπποθεραπεία με κέντρα ημερήσιας φροντίδας
Οι ερευνητές αξιολόγησαν 16 συμμετέχοντες με Alzheimer, εκ των οποίων τα 9 ήταν γυναίκες και οι 7 άνδρες. Όλοι οι συμμετέχοντες λαμβάνουν συνήθως μέρος σε δραστηριότητες, όπως τη χειροτεχνία και την άσκηση, με σκοπό τη διαχείριση της νόσου. Για τη μελέτη αυτή, 8 απ τα άτομα συνέχισαν με τις συνήθεις δραστηριότητές τους σε κέντρα ημερήσιας φροντίδας, ενώ οι υπόλοιποι 8 έλαβαν μέρος στην ιπποθεραπεία σε ένα αγρόκτημα μία φορά την εβδομάδα για ένα μήνα.
Κατά τη διάρκεια της ιπποθεαπείας οι συμμετέχοντες έπρεπε να ταΐζουν τα άλογα με κουβάδες με γρασίδι, να τα περιποιούνται/καλλωπίζουν, να τα πλένουν και να πηγαίνουν βόλτα μαζί τους. Οι ερευνητές ήλεγχαν τη συμπεριφορά των ατόμων κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων χρησιμοποιώντας μια κλίμακα βαθμολόγησης προβλημάτων συμπεριφοράς. Μέσω αυτής, η ομάδα αξιολογούσε πόσο συχνά ένας συμμετέχων νευρίαζε, αντιστεκόταν σε περίθαλψη ή έχαναν την ψυχραιμία τους. Ο βαθμός 0 σήμαινε πως οι συμμετέχοντες δεν εμφάνιζαν τέτοιου είδους συμπεριφορές, ενώ ο βαθμός 4 σήμαινε πως εμφάνιζαν τέτοιου είδους συμπεριφορές συχνά. Επιπλέον, η ερευνητική ομάδα πήρε επιχρίσματα από το στόμα των συμμετεχόντων, έτσι ώστε να μετρήσει τα επίπεδα κορτιζόλης -ή ορμόνη του στρες- στο σάλιο τους.
Η ιπποθεραπεία “ενίσχυσε τη διάθεση και μείωσε την αρνητική συμπεριφορά”
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως τα άτομα που έλαβαν μέρος στην ιπποθεραπεία, είχαν κατά μέσο όρο ένα βαθμό λιγότερο στην κλίμακα σε σύγκριση με τα άτομα που συνέχισαν τις συνήθεις δραστηριότητές τους. Επίσης, παρατήρησαν πως σε ασθενείς με λιγότερο σοβαρά συμπτώματα Alzheimer, η ιπποθεραπεία οδήγησε σε αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης. Ωστόσο, πιστεύουν πως αυτή θα μπορούσε να αυξηθεί ως αποτέλεσμα ύπαρξης σε νέο περιβάλλον.
Έμειναν έκπληκτοι όταν διαπίστωσαν ότι ορισμένα άτομα που έλαβαν μέρος στην ιπποθεραπεία παρουσίασαν αυξημένη σωματική δραστηριότητα, η οποία αυξανόταν με κάθε συνεδρία – ορισμένοι που σπάνια σηκωνόντουσαν από το αναπηρικό τους καροτσάκι ήθελαν να σηκωθούν και να περπατήσουν χωρίς καμία βοήθεια.
Επιπλέον, διαπίστωσαν πως ορισμένοι από τους συμμετέχοντες θυμόντουσαν τη συνεδρία με την ιπποθεραπεία, αφού γύριζαν σπίτι, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κόρη ενός συμμετέχοντος να σχολιάζει πως η μητέρα της δεν μπορούσε ποτέ να θυμηθεί τι έκανε στα κέντρα ημερήσιας φροντίδας, αλλά πάντα θυμόταν τι έκανε στο αγρόκτημα.
Σε γενικές γραμμές η ερευνητική ομάδα δηλώνει πως είχαν σαφείς ενδείξεις ότι οι συμμετέχοντες διασκέδαζαν τις συνεδρίες με τους ίππους και γινόντουσαν κομμάτι αυτής της εμπειρίας.
Σχολιάζοντας τα ευρήματα της μελέτης η Holly Dabelko-Schoeny προσθέτει:
 “Θέλαμε να ελέγξουμε αν άτομα με άνοια μπορούσαν να εμφανίσουν θετικά αποτελέσματα με την αλληλεπίδραση με τα άλογα, και είδαμε πως μπορούν. Η συναναστροφή αυτή αμέσως ενίσχυσε τη διάθεσή τους και τα περιστατικά αρνητικής συμπεριφοράς ήταν πολύ λιγότερα”. Εκτός από τη συναναστροφή και αλληλεπίδραση με τα άλογα, η ερευνητική ομάδα σημειώνει πως η ηρεμία της εξοχής του αγροκτήματος μπορεί να συμβάλλει στην παρατήρηση θετικών αποτελεσμάτων. “Διαπίστωσαν πως η ηρεμία και οι μυρωδιές της εξοχής ήταν πολύ χαλαρωτικές για τους ασθενείς, σε αντίθεση με το περιβάλλον στα κέντρα ημερήσιας φροντίδας και στην κατοικία τους” λέει ο Gwendolen Lorch, επίκουρος καθηγητής στην κτηνιατρική στο Ohio. “Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τους παράγοντες που οδήγησαν στην επιτυχία της ιπποθεραπείας, αλλά ξέρουμε πως πιθανότατα είναι συνδυασμός πολλών γεγονότων”.
Με βάση αυτά τα ευρήματα οι ειδικοί δηλώνουν πως η ιπποθεραπεία είναι μια εφικτή και ενδεχομένως ευεργετική μέθοδος για άτομα που πάσχουν από Alzheimer ή παρόμοιες διαταραχές άνοιας και καταλήγουν πως σε μελλοντικές έρευνες θα πρέπει να διερευνηθούν συγκεκριμένα ποιες δραστηριότητες είναι πιο ευεργετικές.
Πηγή medicalnewstoday.com