Το µέλλον της Ρωσίας και το τέλος του κόσµου

Αλλά γιατί θα έπρεπε να µιλήσουµε για το τέλος του κόσµου; Ζούµε πράγµατι στους έσχατους καιρούς του κόσµου αυτού;

Γιατί συρράπτοµε µαζί µε το µέλλον της Ρωσίας και το τέλος του κόσµου;

Ακόµη και ανεξάρτητοι συγγραφείς µιλούν για τους “αποκαλυπτικούς” καιρούς µας. Και αλήθεια, τα προβλήµατα τα οποία πιέζουν τον κόσµο σήµερα – η εξάντληση των αποθεµάτων και των τροφίµων, ο υπερπληθυσµός, τα τέρατα που δηµιουργήθηκαν από τη σύγχρονη τεχνολογία και ειδικότερα τα όπλα που µπορούν να καταστρέψουν ολόκληρες χώρες ή ακόµη και ολόκληρο τον πληθυσµό της γης – όλα είναι σηµείο για το πλησίασµα µίας κρίσης στην ανθρώπινη ιστορία, εντελώς ξεχωριστής από οτιδήποτε ο κόσµος έχει ποτέ δει, – και ίσως χωρίς υπερβολή να προδιαγράφει το τέλος της ζωής πάνω στην Γη.

Την ίδια στιγµή θρησκευτικοί οµιλητές, προσβλέπουν στην άνθηση των µη Χριστιανικών θρησκευτικών κινήσεων στους καιρούς µας, και προβλέπουν µία “Νέα Εποχή” στην οποία µία καινούργια θρησκευτική συνείδηση θα κυριαρχήσει στον ανθρώπινο νου, και βάζουν τέλος στην δισχιλιετή βασιλεία της Χριστιανοσύνης.

Οι αστρολόγοι αναφέρονται στην “Εποχή του Υδροχόου”, η οποία νοµίζουν ότι ξεκινάει περίπου στο 2.000.

Ακόµη και το πλησίασµα µόνο του έτους 2000 είναι ικανό να σκορπίσει σε πολλά µυαλά την ιδέα µίας καινούργιας εποχής, κάπως διαφορετικής από όλη την υπόλοιπη ανθρώπινη ιστορία. Μεταξύ πολλών, µη Ορθοδόξων Χριστιανών, αυτές οι ιδέες παίρνουν τη µορφή µιας διδασκαλίας που ονοµάζεται χιλιασµός ή “millenarianism”, η πίστη ότι ο Χριστός πρόκειται σύντοµα να έρθει στη Γη, και να βασιλεύσει εδώ ακριβώς, µε τους Αγίους του για 1000 χρόνια πριν από το τέλος του κόσµου. Η διδασκαλία αυτή είναι µια αίρεση, η οποία αντικρούσθηκε από τους πρώτους πατέρες της Εκκλησίας, και έχει την αρχή της σε κακή ερµηνεία του βιβλίου της Αποκαλύψεως.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία διδάσκει ότι η βασιλεία του Χριστού µε τους Αγίους του, όταν ο διάβολος δέθηκε για χίλια χρόνια (Αποκάλυψη 20,3) είναι η περίοδος που ζούµε τώρα, η συνολική περίοδος µε το χίλια να είναι ένας αριθµός που συµβολίζει την ολότητα µεταξύ της πρώτης και ∆ευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Σε αυτήν την περίοδο οι Άγιοι βασιλεύουν µε τον Χριστό µέσα στην Εκκλησία Του, αλλά αυτή είναι µια Μυστική Βασιλεία, διότι δεν πρόκειται να επεκταθεί προς τα έξω, µε την πολιτική σηµασία που δίνουν οι χιλιαστές. Σε αυτήν την περίοδο ο διάβολος είναι πραγµατικά δεσµευµένος – που σηµαίνει ότι εµποδίζεται από την εξάσκηση της αρρωστηµένης βούλησης του εναντίον της ανθρωπότητος – και οι πιστοί που ζουν τη ζωή της Εκκλησίας και λαµβάνουν τα Άγια Μυστήρια του Χριστού ζουν µια ευλογηµένη ζωή, προετοιµάζοντας τους εαυτούς τους για το Αιώνιο Ουράνιο Βασίλειο. Οι µη ορθόδοξοι, που δεν έχουν Άγια Μυστήρια, και δεν έχουν γευτεί την αληθινή ζωή της Εκκλησίας, δεν µπορούν να καταλάβουν τη Μυστική Βασιλεία του Χριστού και έτσι ψάχνουν για µια πολιτική και εξωτερική βασιλεία.

Και έτσι συµβαίνει ώστε το µέλλον του κόσµου, στο οποίο η Ρωσία προφανώς θα έχει µια κεντρική θέση, να περιβάλλεται µε ιδέες είτε του τέλους του κόσµου µε µια φυσική σηµασία, είτε του τέλους του πολιτισµένου κόσµου, όπως τον ξέρουµε τώρα, και του ερχοµού µιας “Νέας Εποχής” µε σχεδόν παραδεισένιες απολαύσεις. Κάποιοι έχουν διερµηνεύσει τη τοποθέτηση της Ρωσίας στη νέα εποχή µε όρους από την αίρεση του χιλιασµού.

Πραγµατικά εάν κοιτάξουµε κλειστά στη διδασκαλία του κοµµουνισµού η οποία ήδη έχει πάρει θέση στη ρωσική κοινωνία τα τελευταία 60 χρόνια, µπορούµε να δούµε ότι αποτελεί µία ιδιάζουσα έκδοση της χιλιαστικής νοοτροπίας. ∆ιδάσκει ότι µία ολότελα νέα ιστορική εποχή αρχίζει µε τον κοµµουνισµό, και ότι όταν ο κοµµουνισµός τελικά κυβερνήσει τον κόσµο, θα υπάρξει παγκόσµια ευτυχία, και ελευθερία του ανθρωπίνου γένους από οτιδήποτε το έχει περιορίσει στο παρελθόν, συµπεριλαµβανοµένης και της θρησκείας. Σήµερα µετά από εξήντα χρόνια κοµµουνιστικής εµπειρίας στη Ρωσία και µιας µικρότερης περιόδου σε άλλα έθνη, µπορούµε να δούµε πόσο ανόητη είναι η πίστη στα δόγµατα του κοµµουνισµού. Η πραγµάτωση του κοµµουνισµού δεν είναι παράδεισος στη γη, αλλά Gulag.

Το ανθρώπινο γένος δεν έχει καθόλου ελευθερωθεί. Αντιθέτως υποδουλόθηκε χειρότερα από ποτέ πριν. Αλλά η Ρωσία, η πρώτη χώρα που δέχτηκε την εµπειρία του κοµµουνιστικού ζυγού, είναι επίσης η πρώτη χώρα που πρόκειται να ξυπνήσει από αυτόν και να διασωθεί. Παρόλη την συνεχή διακυβέρνηση της κοµµουνιστικής τυραννίας στη Ρωσία, ο αθεϊσµός όµως δεν έχει καταλάβει την ψυχή της Ρωσίας και το θρησκευτικό ξύπνηµα που µπορούµε να δούµε τώρα στη Ρωσία είναι αναµφιβόλως µόνο η αρχή από κάτι απέραντο και θεϊκό: Την ανάνηψη της ψυχής ενός ολόκληρου έθνους από την αρρώστια του αθεϊσµού.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία σήµερα µπορεί να µιλάει µε λόγο µε βαρύτητα προς όλο τον κόσµο, ο οποίος είναι παρασυρµένος στο ίδιο µονοπάτι του αθεϊσµού, από τον οποίο ξυπνάει η Ρωσία.

Και αυτός είναι ο λόγος που το µέλλον της Ρωσίας είναι τόσο στενά συνδεδεµένο µε το µέλλον όλου του κόσµου, από θρησκευτικής άποψης.

Από την οµιλία του ιεροµoνάχου πατρός Σεραφείµ Ρόουζ, στη συνάντηση της νεολαίας της εκτός Ρωσίας Ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας, στο Σαν Φρανσίσκο στις 3/8/1981)