Θα σου πω λόγο παράδοξο και μη θαυμάσεις. Υπάρχει κάποιο μυστήριο που τελείται κρυφά μεταξύ του Θεού και της ψυχής.
Αυτό ανήκει στα πιο υψηλά μέτρα της αγιότητας και στην τέλεια κάθαρση και αγάπη και πίστη, όταν ο άνθρωπος, τελείως συμφιλιωμένος με το Θεό ενωθεί μαζί Του με την οικείωση μέσω της αδιάλειπτης προσευχής και θεωρίας.
Σ’ αυτή την πνευματική κατάσταση, ο Ηλίας έκλεισε τον ουρανό προξενώντας ανομβρία(Γ΄Βασ. 17, 1) και κατέφλεξε τη θυσία με ουράνια φωτιά(Γ΄Βασ. 18, 36-38)·
ο Μωυσής έσχισε τη θάλασσα(Εξ. 14, 21) και με την έκταση των χεριών του κατατρόπωσε τους Αμαληκίτες(Εξ. 17. 11-13)·
ο δε Ιωνάς σώθηκε από την κοιλιά του κήτους και από το βυθό(Ιω. 2, 2 και 11).
Γιατί όποιος έγινε άξιος γι’ αυτό το μυστήριο, υποχρεώνει τον φιλανθρωπότατο Θεό να του κάνει ό,τι θέλει.
Κι ενώ βρίσκεται ακόμη μέσα στη σάρκα, έχει ξεπεράσει το μέτρο της φθοράς και της θνητότητας και περιμένει το θάνατο σαν τον κοινό ύπνο που θα τον μεταφέρει στα ελπιζόμενα αγαθά γεμάτο χαρά.
ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
Τα σχόλια είναι κλειστά.