Το χάρισμα της Ιερωσύνης δεν το έχουν οι άγγελοι, αλλά  άνθρωποι 

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ. Ιακώβου

Σύμφωνα με τον Άγ. Ιγνάτιο Αντιόχειας δεν μπορεί να υπάρξει Εκκλησία χωρίς επισκόπους, πρεσβυτέρους και διακόνους. Το χάρισμα της ιερωσύνης, που μεταδίδεται με τη χειροτονία, αποτελεί ένα «μυστήριο και ένα συνεχές θαύμα που υπάρχει μέσα στην Εκκλησία μας εξαιτίας της αγάπης και φιλανθρωπίας του Θεού». Ο κληρικός κάθε βαθμού φέρει όχι κάτι δικό του επάνω του αλλά την ιερωσύνη της Εκκλησίας, που είναι η ιερωσύνη του Χριστού. Είναι «υπηρέτης Χριστού και οικονόμοςμυστηρίων Θεού». Όπως οι Απόστολοι είναι οι άμεσοι συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου μας έτσι και οι ποιμένες Εκκλησίας έχοντας ως επικεφαλής τους επισκόπους της, που είναι «οι φορείς της αποστολικής διαδοχής και του πληρώματος της ιερωσύνης», επωμίζονται μέσα από το κάλεσμα που τους απευθύνει το απύθμενο έλεος και η αγάπη του Αγίου Τριαδικοί Θεού μας το επίπονο αλλά ταυτόχρονα και ατίμητο έργο της διαποιμάνσεως των ψυχών «εως της συντελείας του αιώνος».

Το χάρισμα της ιερωσύνης, που δεν το έχουν ούτε οι άγγελοι, το κατέχει ο άνθρωπος, αποτελώντας μια μεγάλη και ανεκτίμητη προσφορά του Θεού σ’ εκείνον, η οποία δίδεται ανεξάρτητα από την προσωπική του αρετή και αξία. Είναι μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή ουράνια τιμή και ευλογία στη πεπερασμένη και θνητή ανθρώπινη ύπαρξη, προκειμένου ο λαός του Θεού να αγιάζεται και να οδηγείται στη σωτηρία. Με τις μικρές και ταπεινές του δυνάμεις και με τα λίγα ή πολλά χαρίσματά του καλείται ο κληρικός να ενθρονίζει στις καρδιές των πιστών το Χριστό, μή λησμονώντας ποτέ ότι αυτό είναι πρωτίστως το κατεξοχήν έργο του και ο στόχος της όλης του διακονίας, η οποία ενισχύεται διαρκώς από το ιερό θυσιαστήριο, την Αγία Τράπεζα επάνω στην οποία σφαγιάζεται διά των χειρών του ο Αμνός του Θεού «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Για να είναι, όμως, αποδεκτό στα μάτια του Θεού και και να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στις ψυχές των ανθρώπων το έργο του ποιμένος οφείλει ο ίδιος να βιώνει τη ζωή του Ευαγγελίου, έχοντας αμόλυντη και καθαρή ζωή στο σώμα και την ψυχή του. Λέγει δε χαρακτηριστικά τα εξής γι’ αυτή τη σπουδαία υπόθεση ο άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Πρέπει να καθαρίσουμε πρώτα τους εαυτούς μας, και έπειτα να καθαρίσουμε τους άλλους. Να αποκτήσουμε σοφία, και έπειτα να κάνουμε τους άλλους σοφούς. Να γίνουμε φως, για να φωτίζουμε. Να πλησιάσουμε οι ίδιοι το Θεό, και κατόπιν να οδηγήσουμε άλλους σ’Αυτόν. Να αγιασθούμε, για να αγιάσουμε». Γι’ αυτό, όπως σοφά έχει τονισθεί «ο άξιος κληρικός δεν κατασκευάζεται με μαγικό τρόπο κατά την ώρα της χειροτονίας. Είναι έργο της δυνάμεως του Θεού που κατέρχεται στον άνθρωπο κατά τη χειροτονία, αν είναι πράγματι άξιος της ιερωσύνης.

Παράλληλα, όμως, είναι καρπός του προσωπικού του αγώνα». Αξιωνόμενοι, λοιπόν, και αυτή τη χρονιά αγαπητά μας παιδιά, να προλογίζουμε το ημερολόγιό μας, ας παρακαλέσουμε τον Μεγάλο και Αιώνιο Αρχιερέα μας, τον Ιησού Χριστό, του «Οποίου το δικό Του Αρχιερατικό αξίωμα συνεχίζεται μέσα από τον ιερό θεσμό της ιερωσύνης» να ενισχύει αδιαλείπτως τους κληρικούς μας και να αναδεικνύει άξιους κατά πάντα ποιμένες, για το καλό της Εκκλησίας μας, της κοινωνίας μας και φυσικά των ανθρώπον εκείνων που καλούνται να διακονούν με φόβο Θεού στα πλαίσια της ενορίας. Με πολλές εγκάρδιες ευχές και αγάπη

Μπορεί επίσης να σας αρέσει Περισσότερα από τον συγγραφέα

Τα σχόλια είναι κλειστά.

Read previous post:
Προσευχή και πράξη
Προσευχή και πράξη

Είπε ο αββάς Μωυσής:Και τον ρώτησε άλλος αδελφός: «Και τι σημαίνει να συμφωνεί πράξη και προσευχή;»

Close