Όχι …δεν θα τους περάσει!!!!
Πάει καιρός που συλλογιέμαι για τα παιδιά μας. Ναι τα παιδιά μας!
Ξέρετε ,..αυτά που με ένα στυλό στο χέρι κατά τις 7 το πρωί και με μια καρδιά σφιγμένη,εκεί στον κόρφο τους , καθισμένοι στα θρανία των σχολείων πήραν μέρος στις Παννελαδικές Εξετάσεις, ώστε να προσπαθήσουν να τους ανοίξουν οι πόρτες των Ανωτάτων Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων της Πατρίδας μας.Μια καρδιά σφιγμένη και η ελπίδα για το αύριο σκέφτομαι!.Σαν σε ζυγαριά μου μοιάζουν, που ταλαντεύεται να σταθεί στα ίσα της, να ισορροπίσει την πληγωμένη καρδία με την ελπίδα!Γίνεται; Πείτε μου;
Θλίψη για ο,τι καλό θέλουμε να προσφέρουμε ως γονείς πιστέψτε με. Υπάρχουν οικογένειες που λιμοκτονούν σήμερα και ούτε τα απαραίτητα για τα παιδιά τους δεν τα μπορούν.Κατά πόσο ένα όνειρο στο Πανεπιστήμιο, ένα όνειρο Ανώτατης Παιδείας είναι προσβάσιμο, αληθινό και ρεαλιστικό στο σήμερα;….Κάποιοι, ελάχιστοι, ίσως, δεν θέλουν καν να το δεχτούν,πως κάπως έτσι είναι η αλήθεια..Μιλούν επί του ασφαλούς, πιστεύω, και δεν μιλώ τυχαία…. Μάθημα ζωής για μένα, τα λόγια του Σπύρου ενός δεκαεπτάχρονου νέου, που τον αντάμωσα στην αυλή του σχολείου του, με δυο μάτια βουρκωμένα , αλλά όχι λυγισμένα στο χάος που κάποιοι θέλουν να τοποθετήσουν την Νέα Γενιά !Ο Σπύρος λοιπόν,ένας νέος, που ούτε τα απαραίτητα εισιτήρια για το λεωφορείο της γραμμής δεν είχε για να πάει στο σχολείο του πολλές φορές. Ποια κουβέντα λοιπόν, για τα απαραίτητα ”φροντιστηριακά μαθήματα”,για την προετοιμασία που χρειάζεται για την επιτυχή εισαγωγή στα έδρανα της Ανώτατης Παιδείας ;….
-” Ήταν άλλες οι δικές σας εποχές ,μου λέει ο Σπύρος σε συζήτηση που είχαμε.Εμείς για αλλού πηγαίνουμε, μόνο σε Θεό ελπίζουμε στο πλάι μας , για να δούμε άσπρη μέρα .Μα πιστεύουμε! Μας πούλησαν όλοι για ένα κομμάτι ψωμί ,εργάτες μας θέλουν στην Γερμανία, στην Αμερική! Αλλά να το θυμάστε δεν θα τους περάσει,γιατί σε Θεό πιστεύουμε!” Ένοιωσα ξάφνου, σανα ξύπνησα από τον λήθαργο της απελπισίας, της αβεβαιότητας μου. Θαρρείς κι ένα γερό χαστούκι με ταρακούνησε! . Ναι λοιπόν, κάποιοι προσπαθούν να πνίξουν το Όραμα των Νέων μας για την Πατρίδα, για την ζωή . Με τι δικαίωμα αναρωτιέμαι, κάποιοι πούλησαν την Ελλάδα μας τόσο πικρά στα πρόσωπα των Νέων μας; Φταίμε κι εμείς για τις λάθος επιλογές μας; Πως επιτρέψαμε να πουληθεί το αύριο τούτων των εφήβων; Εκεί που το αύριο θα΄πρεπε να΄ναι ζωγραφισμένο με χαμόγελο στα πρόσωπα τους !Πέρασαν ώρες από την συνάντηση μου με τον Σπύρο, μα τα λόγια του κύκλους κάνουν στο μυαλό μου.Μια φράση του για ώρες γυροφέρνει στο νου:<<Δεν θα τους περάσει, δεν θα τους περάσει ,γιατί σε Θεό πιστεύουμε!!>>
Σαν καμπάνα χτυπά, ξανά και ξανά η φράση ενός δεκαεφτάχρονου νέου. Μου μοιάζει σαν την Ελλάδα μας που μέσα από τις στάχτες πάλευε πάντα,..αιώνες για να λευτερωθεί. Ο Σπύρος και κάθε έφηβος σαν κι αυτόν, με ένα άγνωστο, αβέβαιο αύριο μας δίνει μάθημα δύναμης και πίστης. Σε μια Ελλάδα που ο χορός του Ζαλόγγου τολμά από κάποια πρόσωπα(;),Θεέ μου συγχώρα τους, να αμφισβητείται τι πρεσβεύει ,για την Ελευθερία της Πατρίδας μας.
Μα δεν θα τους περάσει .Όχι, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ!!
Γιώτα Παμπάλου, Greekpress.gr
Τα σχόλια είναι κλειστά.