Καλό ταξίδι, Σεβασμιώτατε, με το καλό να γυρίσετε γρήγορα.
Έσκυψε τότε ο Άγιος στο αυτί του πατέρα μου και του ψιθύρισε:
– Άκουσε Νικολάκη, δεν πρόκειται να γυρίσω… Άκου με που σου λέω…
Όταν, κύριε Μελινέ, τον έφεραν νεκρό, πλήθη λαού συγκεντρώθηκαν για να συνοδεύσουν την Ιερή πομπή προς το Μοναστήρι. Εμένα δεν με πήραν. Κλαίγοντας άρχισα να τρέχω ξοπίσω τους. Τους πρόλαβα στους Αγίους Ασωμάτους. Ο πόνος ήταν αποτυπωμένος στα πρόσωπα όλων. Αφού φθάσαμε στο Μοναστήρι, τοποθέτησαν αρχικά το φέρετρο έξω από την είσοδο του Καθολικού της Αγίας Τριάδος, για ν’ ασπασθούν όλοι. Μύρο ανέβλυζε από το μέτωπο του Αγίου κι οι Μοναχές με μπαμπάκι το μάζευαν. Την ώρα της κηδείας – το λέω και ανατριχιάζω – όλα τα καντήλια του Ναού πήγαιναν πέρα-δώθε! Τα σημεία της Αγιότητος ήταν από τότε οφθαλμοφανή.
(Το δωμάτιο στο οποίο εκοιμήθει ο άγιος Νεκτάριος στο Αρεταίειο Νοσοκομείο.)
Απόσπασμα από το βιβλίο: ”Μίλησα με τον Άγιο Νεκτάριο” του Μ.Μελινού
Επιμέλεια θέματος, Γιώτα Παμπάλου,Greekpress.gr
Τα σχόλια είναι κλειστά.