Γέροντα μου Σωφρόνιε,
Εσένα Γέροντα γλυκέ, σ΄ έστειλε ο Θεός μου, τις τόσες επώδυνες πληγές να γιάνεις σαν γιατρός μου!
Άνοιξες πάλι της ψυχής τα σωθικά, θυσία στον Σωτήρα μου, που του αξίζουν όλα!
-Πρέσβευε Γέροντα γλυκέ ΣΕ ΄ΚΕΙΝΟΝ που σ΄ακούει, η τόση μου βρωμιά, έκλεισε την φωνή μου κι απόκανα ο έρημος αμαρτωλός και μόνος.
Τα Δικαιώματα Του πρόσβαλα και τα παράπονα καρφιά,Του τα ‘ μπηξα δίχως τσίπα! Ποτέ δεν θα ξεχάσω Μάνα Παναγιά, την τόση αγνωμοσύνη που πρόσφερα αδιάντροπα στον Μόνο που αγάπησε με τόση καλοσύνη…
-Γέροντα, στον Παράδεισο Του τραγουδούν Αγγέλοι και τα δικά μου δάκρια συγγνώμη Του ζητούνετο μερτικό της ανομιάς να διώξει σαν νεφέλη! Αν είναι θέλημα ΘΕΟΥ και όλοι να βρεθούμεκαι στην αγκάλη Του την θεική, συγχώρεση να βρούμε!
I.X.Θ.Υ.Σ, Θρησκευτική ποίηση, © Kων/νος.Α.Πάμπαλος, ”Προσευχή στον Γέροντα Σωφρόνιο”,11/2019 *Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, χωρίς τον σύνδεσμο στον παρών άρθρο
