Πώς ξεπερνιέται το σοκ της αποτυχία;
Έχετε παρατηρήσει παιδάκια όταν μαθαίνουν ποδήλατο;
Τρώνε τούμπες, γδέρνουν τα γόνατα, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Ξαναπροσπαθούν μέχρι να τα καταφέρουν, ξέροντας ότι είναι θέμα χρόνου να ισορροπήσουν.
Θα λέγατε ποτέ ένα παιδάκι αποτυχημένο την ώρα της πτώσης; Οχι βέβαια. Γιατί λοιπόν ξεχνάμε, μεγαλώνοντας, αυτή την υγιή στάση απέναντι στις αποτυχίες;
Για τους περισσότερους η αποτυχία είναι συνυφασμένη με την ντροπή για το πλήγμα στην εικόνα μας και τον φόβο ότι θα επαναληφθεί. Κάπως έτσι καταλήγουμε να μην προσπαθούμε καν να αλλάξουμε την κατάσταση. Μπορεί άραγε η αποτυχία από τροχοπέδη να γίνει καύσιμο για την επιτυχία; Το πρώτο βήμα είναι να απαλλαγούμε από τη ρετσινιά του «αποτυχημένου»:
Επαναπροσδιορισμός: «Δεν απέτυχα. Απλά βρήκα 10.000 τρόπους που δεν δούλεψαν» είπε ο Τόμας Εντισον πριν ανακαλύψει τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Το Διαδίκτυο είναι γεμάτο από φράσεις διασήμων που είδαν την αποτυχία ως ένα στάδιο πριν από τα μεγάλα τους επιτεύγματα. Εμείς πώς ορίζουμε την αποτυχία; Τι σκεφτόμαστε για αυτήν όταν τα έχουμε πια καταφέρει; Ας αποδεχτούμε ότι θα έχουμε αποτυχίες. Αλλιώς σημαίνει ότι δεν δοκιμάσαμε τίποτα.
Αυτοεκτίμηση: Την επόμενη φορά που θα νιώσουμε ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί επειδή μια προσπάθειά μας δεν είχε αίσιο τέλος, ας σκεφτούμε πόσο αυτό είναι αλήθεια. Μήπως βγάζουμε συμπεράσματα από έναν μόνο τομέα; Με ποια επιχειρήματα καταλήξαμε στην ταμπέλα του αποτυχημένου; Τι θα λέγαμε στο παιδί μας αν μας έλεγε κάτι ανάλογο; Τι θα συνέβαινε αν αξιολογούσαμε τα πάντα χωρίς όρους αποτυχίας – επιτυχίας;
Αυτοπεποίθηση: Τι θα σκεφτόμαστε γι’ αυτό 5 ή
10 χρόνια μετά; Σε ποια αποτελέσματα θα έχουμε οδηγηθεί αν παραμείνουμε στην τωρινή αίσθηση αποτυχίας;
Επαναξιολόγηση: Μήπως αναλαμβάνουμε την ευθύνη για κάτι που δεν ελέγχουμε; Τι γνώμη έχει κάποιος που σεβόμαστε τη γνώμη του; Τι μαθαίνουμε από τα λάθη μας;
Γιατί να παραμένουμε κάτω ενώ θα μπορούσαμε να ξανασηκωθούμε; Το πραγματικό πλεονέκτημα των επιτυχημένων ανθρώπων είναι η ικανότητα, όταν πέφτουν, να καβαλάνε και πάλι γρήγορα το άλογο.
Δέσποινα Δασενάκη
Τα σχόλια είναι κλειστά.